Valancina i Uładzimir.
«Byli tolki siabry i rodnyja. Nie chacieli, kab i ŭ nas, jak letaś u Mikoły Dziemidzienki, byli zatrymańni»,
— skazała Valancina.
Śviedkam z boku Uładzimira byŭ taksama były palitviazień Vasil Parfiankoŭ, z boku Valanciny — Marta Filipienka.
«Ja sama aktyvistka. I mnie nie strašna, što Vałodziu časta aryštoŭvajuć... A papaŭnieńnie tolki paśla revalucyi! My chočam, kab dzieci vyraśli pry lepšaj uładzie».
Internet ablacieła ruža z chleba, jakuju Uładzimir vylapiŭ dla kachanaj, kali apošni raz adbyvaŭ administracyjny aryšt. Da viasiella padarunka svaimi rukami nie zrabiŭ, ale śpiavaŭ dla maładoj pad hitaru — pieśni «Lapisaŭ», N.R.M.
Ładu j ščaścia maładym!
0
0
0
0
0
0
