apošnim časam u mianie vałasinka pastajanna zastravała ŭ dužcy akularaŭ. ja kaniečnie kožnaha razu łajałasia (i tak vałasoŭ usio mienš, a tut jašče i akulary ich rvuć), ale ž nie budzieš ža z hetaj pryčyny akulary mianiać, tym bolš, jany mnie padabalisia. i voś niadaŭna siadžu, jak zvyčajna za manitoram, jak raptam bzyń - parvałasia ŭ akularach struna. strunu abrezała, linza trymałasia i tak, paśla pracy pajšła pa novyja akulary. kažu - u pryncypie linzy norm, ale ŭžo horš baču ŭ ich, možna linzy i pamacniej. pradavačka - "nu davajcie pahladzim, zdymicie. voj, jany ŭ vas brudnyja". pracierła, pahladzieła dyoptryi, viartaje. nadziavaju i kažu (žartam) - voj, ja stała lepš bačyć. paśmiajalisia)

da čaho ja heta ŭsio? prosta voś dumaju - niaŭžo sapraŭdy viadźmarka? struna łopnuła na moj dzień narodzinaŭ i z taho boku, dzie dužka rvała vałasy... i na hetym baku tvaru ŭ mianie šknar...
niaŭžo praŭda ja skrojena z dvuch pałovak - ̶a̶n̶io̶ł̶k̶a̶ ̶i̶ ̶d̶e̶m̶a̶n̶a̶?