Хіба антыкамунізм гэта кепска? Камуністычная ідэя - прыгожая ўтопія, але на практыцы ёй заўжды прыкрывалі крывавы кашмар.

⤷Ганьба, для даследчыка - кепска, як і любыя іншыя перакананні, якія могуць паўплываць на неперадузятасць.

⤷ Y, дзе вы бачылі даследчыкаў без перакананняў? Хіба толькі Марзалюк. Ён вам напіша архітэктуру

Sturejka ŭ žyćci biełaruskaj karystajecca? Rašajučaje pytańnie ...

⤷Navyraj, да вызначэньня навуковых уласьцівасьцяў працы гэта не мае аніякага значэньня.

⤷ Кока, historyja pakazvaje, što tolki heta i maje značeńnie.

Прэтэнзіі такасама выглядаюць на тэндэнцыйныя, але з іншага боку. Трэба ж, даследчык пасмеў не прасякнуцца ідэямі вялікага сраліна і яго архітэктараў аб пабудове горада сонца і вы яго знаеце. Неслыханно!

Тыя "ідэі", што былі ў галовах тых архітэктараў і ўладаў, і цяпер пануюць у галовах сённяшніх: выкараніць усё беларускае, любую адметнасць, не тое што архітэктуру, але нават спрадвечную тапаніміку. Хай Стурэйка прааналізуе сённяшнія высілкі ўлады і іх " ідэі". Будзет очэнь інцірэсна.

На Абламейку звычайна зацята нападаюць з Расеі за кніжкі пра Каліноўскага, прысьвячаюць яму перадачы і нават кніжкі ў адказ. А тут быццам у незалежным беларускім выданьні, але выглядае як перадрук з советской б, такія я ж дзікія алягічныя закіды і наўпроставая няпраўда пра піянэрную працу, ухваленую чатырма дактарамі гісторыі- навуковымі рэцэнзэнтамі, сярод якіх і вялікі Шыбека. Аўтар, здаецца, некалі сам прэтэндаваў на Гедройця, але толькі сьліна засталася… шкада.

І што адметнага нам пабудавалі тыя саўковыя архітэктары? Помнік Перамогі, пад якім ніхто не пахаваны? "Маўзалей" на плошчы Рэспублікі? Нейкую каменную стайню на месцы былога замчышча? Варшава таксама была разбураная пасля вайны, але там хаця б намагаліся.

Абламейка, гісторык па адукацыі і пісьменнтк па таленце, зрабіў працу цэлага інстытута гісторыі, і зрабіў прафэсійна, з фактычнымі адкрыццямі і канцэптуальнымі высновамі, і атрымаў за яе званьне доктара гісторыі. І пасля напісаў два захапляльныя дэтэктыўныя тамы, па-беларуску, адзначаныя прэміямі і імгненна стаўшыя дэфіцытам. Такія вынікі ў навуцы і літаратуры заўсёды выклікалі бурчанне, нападкі і зайздрасць, асабліва сярод напаўбездарнасцяў ці ўчорашніх аўтарытэтаў. Гістарычны агляд і рэдактар Сагановіч надрукавалі рэцэнзію на саміх сябе. Sic transit gloria mundi.