Вольга Такарчук. Скрын відэа malina_by / YouTube
Пра галадоўку
Па словах Вольгі, з першага дня ў СІЗА ў Жодзіна на яе пачалі складаць рапарты. Праз два тыдні яна ўжо знаходзілася ў карцары, дзе абвясціла галадоўку.
«У мяне быў стрэс, шок. Не хацелася есці ніяк. Акрамя гэтага ў мяне на чацвёрты дзень пачала балець галава. Я на той момант ужо была ў карцары. Там вельмі холадна. Трэба было неяк грэцца. А гэта прысядаць, качаць прэс. А галава баліць так, што ты не можаш нічога рабіць. Просіш таблетку. Адказваюць: «Пачні есці, атрымаеш таблеткі». Больш ніякіх адчуванняў у мяне не было. Я ў прынцыпе не шмат ем. Таму мне не складана было».
Такарчук расказвае, што трымала галадоўку пяць дзён і скончыла яе ў абмен на цёплы спартыўны касцюм:
«Мяне выклікала псіхіятар…. Яна сказала, што яшчэ ніхто галадоўкай не дабіўся таго, каб яму адмянілі карцар. Я адказала: «Так значыць я дабʼюся хаця б таго, каб мне далі цёплыя рэчы. Я мерзну». Яна сказала, што паспрабуе з імі пагаварыць.
Не ведаю, што яна гаварыла. На наступны дзень, каб я пагрэлася, яна мяне да сябе выклікала быццам бы рабіць ЭКГ. На трэці ці чацвёрты дзень мяне выклікаў нейкі там начальнік. Прыехаў мой адвакат, які ўжо ведаў пра галадоўку. Начальнік спытаў, чаго я дабіваюся. Я папрасіла даць цёплыя рэчы. Ён сказаў: «Добра. Ты бярэш цяпер усё, што табе трэба, але адразу ты ідзеш абедаць».
Запіс відэа для АНТ
Як згадвае Такарчук, тое, як яна абедала, было запісана на відэа і пазней паказана на АНТ.
«Мне далі спартыўны касцюм. Я пайшла есці. Адразу гэта ўсё знялі на камеру і паказалі на АНТ. Адвакат пазней сказаў: «Ну Вольга ты хуткая. Я толькі прыехаў дахаты расказваць пра тваю галадоўку, а ўжо па АНТ бачу, што ты з яе злезла».
Ну і сцяг ім у рукі. Для мяне было галоўнае, каб было цёпла».
Пра знаходжанне ў карцары
Вольга расказвае, што пад час знаходжання ў карцары ў яе быў вельмі дрэны маральны стан: «Я сабе вены рэзала каменем. Пастаянна плакала, крычала ў маленькае акно: «Мама, забяры мяне».
Па словах Такарчук, адзінай забаваю ў карцары была лепка з хлеба:
«Я выламала з расчоскі адзін зубчык. Ляпіла з чорнага хлеба, які там як клейкавіна. З яго добра можна ляпіць. Пластылін адпачывае…. Я рабіла тонкія пласцінкі з хлеба і пісала пасланні Сусвету: «Я хутка выйду», «Лукашэнка сышоў» («сышоў» — гэта мякка сказана, там было па-іншаму), «Мы перамаглі».
Я гэта ўсё пісала, а потым скідвала ва ўнітаз. Ён забіўся праз тры дні. Мне два разы прыходзілі яго чысціць».
Па словах Такарчук, яе маральны стан тлумачыцца тым, што ўсё адбылося вельмі хутка: «Турма, Жодзіна, карцар. Мозг за гэтым не паспявае. Што ты не злачынца, а цябе тут прыніжаюць усімі магчымымі спосабамі. Прыняць гэта было вельмі складана. Да таго ж без дзяцей.
Першы час я ўвогуле вешалася без іх. Сказаць, што я крычала, гэта нічога не сказаць. Я падыходзіла да акна і выла. Мне здаецца, што мяне чулі ва ўсім Жодзіне. Я так крычала.
Калі ты ў карцары адзін са сваімі думкамі, мне ўжо было пляваць на ўсё. Я думала, што не хачу жыць. Ні брытвы, нічога вострага там няма. Знайшла нейкі камень. І проста чыкала сабе вены, думала, што хоць неяк іх расфігачу».
Як згадвае Вольга, яе спробы ўскрыць вены спыніла пачутая песня. «Я сядзела, ляпіла мякіш і пачула, як праз пару камер спяваюць песню «Воіны свету». І я расплакалася. Памятаю, што не проста адкінула камень, а змыла ва ўнітаз.
Думаю, нас так шмат. Усё роўна будзе добра. Няўжо яны мяне зломяць. І ўсё. Потым я пачала бачыць нешта вакол у гэтай камеры. Там шкляныя дзверы ў карцары. З майго боку яны люстраныя. А яны бачаць, што ты робіш. І там таўшчынёю з палец зроблены пруцікі. На іх было напісана: «Жыве Беларусь», «Не здавайся», «Трымайся», «Усё будзе добра».
І пасля гэтага я вырашылы, што трэба сябе нечым займаць. Я папрасіла тазік, губку, нейкае мыла. Сказала, адкрыць акно. Яно было ўсё ў пыле, павуціне. Яго хіба што гадоў пятнаццаць-дваццаць ніхто не мыў. Яны мне адкрылі гэтае маленькае акенца. І я пачала проста мыць гэтую камеру. Па сантыметру драіла з ранку да вечара. І так да канца свайго тэрміну».
Чытайце яшчэ:
Блогерка Вольга Такарчук расказала, як развялася з мужам праз розныя палітычныя погляды
