Пенсіянер часам набываў гэты недарагі каньяк ў П., грамадзянкі Малдовы. Падчас чарговага такога набыцця з ім і пазнаёміліся работнікі праваахоўных органаў, у поле зроку якіх ужо трапіла гэтая іншаземка.
Даведаўшыся, што Кавалевіч і раней здзяйсняў аналагічную куплю, сышчыкі зацікавіліся: браў ён гэты каньяк толькі для сябе ці яшчэ для каго? І неўзабаве наш герой са
— Няўжо паспрабаваўшы яго, грамадзяне атруціліся?
— Не. Каньяк не адрозніваўся ад арыгінала на смак. Ніякіх пабочных наступстваў ад яго не было.
— Тады за што ж такі велізарны штраф? Усяго толькі за продаж дзвюх (хай і падробленых) бутэлек каньяку?
Мой калега здзіўляўся. І я паспрабаваў «растлумачыць»:
Дадзены пункт прэзідэнцкага Дэкрэта прадугледжвае адміністрацыйную адказнасць за «вытворчасць (выраб), уключэнне ў абарот юрыдычнымі і (або) фізічнымі асобамі фальсіфікаваных алкагольных напояў; перамяшчэнне па тэрыторыі Рэспублікі Беларусь, захоўванне на ёй юрыдычнымі і (або) фізічнымі асобамі загадзя фальсіфікаваных алкагольных напояў, гандаль імі; дача службовымі асобамі юрыдычных асоб і (або) індывідуальнымі прадпрымальнікамі даручэнняў (указанняў) аб здзяйсненні дадзеных дзеянняў з загадзя фальсіфікаванымі алкагольнымі напоямі або непрыняцце мер па іх спыненні або прадухіленні». І ў гэтым выпадку паказаная норма Дэкрэта ўсталёўвае накладанне штрафу на службовых асоб, юрыдычных асоб і (або) фізічных асоб, у тым ліку індывідуальных прадпрымальнікаў, у памеры ад 4000 да 5000 базавых велічыняў з канфіскацыяй фальсіфікаваных алкагольных напояў, абсталявання, сыравіны і матэрыялаў, якія выкарыстоўваюцца для іх вытворчасці (вырабу), а таксама выручкі, атрыманай ад рэалізацыі гэтых напояў.
— А гэта адкуль? Чаму і на якой такой падставе? — працягваў здзіўляцца мой калега.
Дык гэта… затрыманая, грамадзянка Малдовы П., што прадавала каньяк, і заявіла: Кавалевіч ведаў, што каньяк фальсіфікаваць.
— А ці магло такое прызнанне быць абгаворам?
Не ведаю, але не выключана. Бо, даўшы такія паказанні, П., будучы грамадзянкай іншай дзяржавы, не была арыштаваная, нягледзячы на заведзеную ў дачыненні да яе крымінальную справу. Праваахоўныя органы дазволілі ёй пражываць у здымнай кватэры ў Мінску з абавязаннем адказваць на званкі па тэлефоне.
Адказвала П. на званкі толькі два дні, а потым з’ехала спакойна з Рэспублікі Беларусь у невядомым кірунку.
Шакаваны такой пастановай раённага суда, Кавалевіч паспрабаваў дамагчыся яе адмены і звярнуўся са скаргай у Мінскі гарадскі суд, у якой, у прыватнасці, растлумачыў, што не меў ніякага дачынення да вытворчасці дадзенай алкагольнай прадукцыі.
«П. з’яўляецца грамадзянкай Рэспублікі Малдова і ўвесь час ездзіла ў Малдову. З пачатку 2010 года я часам набываў у яе каньяк і быў упэўнены, што каньяк яна прывозіць з Малдовы ці арганізуе яго дастаўку. У размовах яна згадвала, што ў яе ёсць пастаўшчыкі малдаўскага каньяку — праваднікі цягнікоў, вадзіцелі грузавых машын. Набываны ў П. каньяк меў усе прыкметы завадской вытворчасці — бутэлька, этыкеткі, корак, акцызная марка Малдовы і г.д. Я адназначна і паслядоўна з самага першага тлумачэння казаў, што не падазраваў, каб набываная мною ў П. алкагольная прадукцыя была фальсіфікаванай», — напісаў Уладзімір Мікалаевіч у сваёй скарзе.
Больш за тое, дапытаныя па справе сведкі, якія пражывалі ў кватэры разам з грамадзянкай П., паказалі, што яна ўвесь час прывозіла алкагольную прадукцыю з Малдовы. Грамадзяніна Кавалевіча яны не ведаюць, але часам бачылі, што П. сустракалася з ім каля пад’езду іх дома.
Іншыя сведкі — знаёмыя пенсіянера — паказалі, што ў гасцях у яго частаваліся каньяком, ведалі аб наяўнасці ў Кавалевіча пастаўшчыка недарагога малдаўскага каньяку, самі звярталіся і набывалі з нагоды каньяк, які быў завадскога вырабу вытворчасці Малдовы.
«Паказанні П. у якасці падазраванай па крымінальнай справе аб тым, што я нібыта ведаў пра тое, што яна вырабляла фальсіфікаваную алкагольную прадукцыю, я лічу надуманымі, яны не адпавядаюць рэчаіснасці і дадзеныя з мэтай вызваліцца з ІЧУ і пазбегнуць утрымання пад вартай», — падкрэсліў у сваёй скарзе пенсіянер і папрасіў адмяніць гэтую пастанову суда.
21 снежня 2012 г. Мінскі гарадскі суд, разгледзеўшы скаргу Кавалевіча, прыняў рашэнне пакінуць без змены пастанову суда Маскоўскага раёна горада Мінска.
«Ну што ж… Выходзіць, што ў гэтай гісторыі нічога такога дзіўнага і ўнікальнага няма? Прычым тут паноптыкум? Усяго толькі астранамічная сума штрафу? Але, як гаворыцца, закон суровы, але гэта закон! Ці гэтая справа магло разбірацца неяк
Так, магла б. Калі б да парушальніка быў выкарыстаны не Дэкрэт прэзідэнта № 11 ад
Нават Крымінальны кодэкс Рэспублікі Беларусь вызначае памер штрафу, якi накладаецца на фізічную асобу за ўчыненне крымінальнага злачынства, сумай у памеры ад 30 да 1000 базавых велічыняў.
Але што значыць у нашых разважаннях гэтае «калі»?
А тое, што калі мы звернемся да Закона РБ «Аб нарматыўных прававых актах РБ» ад 10 студзеня 2000 г. N
Аднак як мы бачым, суды ў правапрымяняльнай дзейнасці лічаць Дэкрэт прэзідэнта нарматыўным актам, якія мае большую юрыдычную сілу, чым Кодэкс Рэспублікі Беларусь аб адміністрацыйных правапарушэннях.
Уладзімір Мікалаевіч ўсё жыццё да выхаду на пенсію праслужыў у МНС, удзельнічаў у ліквідацыі катастрофы на Чарнобыльскай АЭС, мае пасведчанне ліквідатара.
Цяпер жа на яго накладзены адміністрацыйны штраф, які ў пераліку складае 46 500 даляраў ЗША. Такую суму пенсіянер Кавалевіч не можа нават уявіць.
