Pieršy svoj ściah naš biełaruski Zorra ŭźniaŭ 27 lipienia 1995 hoda nad 40‑mietrovym kominam rajbytkambinata ŭ Loźnie. Pobač była prymacavanaja zapiska: «Viarnicie narodu histaryčnuju pamiać». Heta byŭ pačatak.
Ściah nad Viciebskam, červień 2006 hodu. Fota Sieržuka Sierabro.
Horad naš! Asipovičy, leta 2008 hodu.
29 kastryčnika 2009 hodu na praśpiekcie Niezaležnaści źjavilisia dziesiatki nacyjanalnych ściahoŭ. Fota Julii Daraškievič.
«Miron pierajmienavaŭ stancyju «Krasnoje znamia». «Lehiendarny Miron vyviesiŭ nad fiestyvalnym Viciebskam dva bieł‑čyrvona‑biełyja ściahi». «Miron vyviesiŭ ściah nad Palajami». My pryvykli da padobnych zahałoŭkaŭ u niezaležnaj presie. Biasstrašny hieroj uzdymaŭ ściahi ŭ roznych kutkach Biełarusi z nahody nacyjanalnych śviataŭ, nie pryznanych łukašenkaŭskaj uładaj.
Jon zaŭždy zastavaŭsia inkohnita. Nieviadoma navat, adzin ci niekalki čałaviek, ryzykujučy žyćciom, uzłazili na vysakavoltnyja linii dy kominy ŭ dziasiatki mietraŭ vyšyni. Miron staŭ lehiendaj.
A pačałosia ŭsio 27 lipienia 1995 hoda, u Dzień Niezaležnaści. Na 40‑mietrovym kominie rajbytkambinata ŭ Loźnie źjaviŭsia bieł‑čyrvona‑bieły ściah. Pobač była prymacavanaja cydułka: «Viarnicie narodu histaryčnuju pamiać». I podpis — Miron. Tak jon vykazaŭ pratest suprać refierendumu, na jakim bieł‑čyrvona‑bieły ściah i hierb «Pahonia» byli źmienienyja na abnoŭlenyja savieckija simvały.
 |
Imia Mirona, ci adnaho ź Mironaŭ, adkryłasia sioleta, paśla nievierahodnaj akcyi ŭ Viciebsku 7 studzienia 2010 hoda. U toj dzień nacyjanalny ściah byŭ uźniaty na vysačeznaj jalinie. Byŭ zatrymany 35‑hadovy budaŭnik Siarhiej Kavalenka.
Učynki Mirona natchnili mnohich.
«Małady front» pačaŭ ładzić akcyi «Horad naš!», vyviešvajučy ściahi na dachach. Jany tryvajuć da siońnia, i ładziać ich užo nie tolki maładafrontaŭcy. Adna z samych efiektnych — 29 kastryčnika 2009 hoda, kali na praśpiekcie Niezaležnaści ŭ Minsku dziasiatki nacyjanalnych ściahoŭ źmiaściła «Jeŭrapiejskaja Biełaruś». Takim čynam ludzi pratestujuć suprać ucisku nacyjanalna‑biełaruskaha ŭ łukašenkaŭskaj Biełarusi.
Asoba Mirona natchniaje nie tolki na dziejańni, ale i na tvory.
- «Dryžycie: i kałchozny tron,
i padchalimskija kapeły,
kali vyviešvaje Miron
ściah rodny bieł‑čyrvona‑bieły!»
Hetaje čatyrochradkoŭje Ryhor Baradulin dadaŭ da karciny mastaka Alaksieja Maračkina «Miron». Addajučy naležnaje lehiendarnamu Mironu, Maračkin nie abmiežavaŭsia adnoj karcinaj — na jahonyja słovy bard Źmicier Sidarovič śpiavaje:
- «Miron, Miron, Miron — lehienda, miraž.
Chto jon, adkul jon?
Viedama tolki — svoj malec.
Naš».
