Chryścinu Šacikavu pachavali na mohiłkach u vioscy Dubinka Mahiloŭskaha rajona. Usia siamja Šacikavych rodam z hetaj vioski.
Raźvitacca z Kryścinaj Šacikavaj pryjšli i pryjechali kala sotni čałaviek — adnaviaskoŭcy jaje baćkoŭ, paplečniki aktyvistki, jaje znajomyja, siabry, svajaki. Mnohija ź ich prybyli z roznych haradoŭ Biełarusi — Viciebska, Minska. Byli taksama siabry niabožčycy z Maskvy.
«My bačym, jak pavažali Kryścinu. Jaje viedali nie tolki ŭ Biełarusi, jaje viedali za miežami Biełarusi, jak mocnuju, bajavuju asobu.Jaje nam budzie nie chapać i zaŭtra, i zaŭsiody. My budziem jaje pamiatać i budziem rabić toje, što nie paśpieła zrabić jana», — zajaviŭ na cyrymonii raźvitańnia
Kryścina była bieskaryślivym spahadlivym čałaviekam, jana padtrymlivała palityčnych źniavolenych, ich svajakoŭ, skazaŭ pravaabaronca z Maskvy Mikałaj Zbarašenka. «Tut z nami niabačna prysutničajuć našy ahulnyja z Kryścinaj siabry z Maskvy,
Paśla taho, jak u 2006 hodzie byŭ zrobleny film pra Kryścinu Šacikavu «Ryžaja», jana stała častkaj našaha žyćcia, zaznačyła scenaryst filma Maryja Biaršadskaja ź Minska.«My praciahvali sustrakacca potym, i zaŭsiody ŭ Kryściny było vielmi šmat śviatła. Napeŭna, nie vypadkova jaje lubimym koleram byŭ aranžavy, tamu što heta koler sonca, i heta sonca było ŭ joj zaŭsiody», — skazała Biaršadskaja.
«Chvaroba heta taksama takaja pravierka, tamu što možna być vielmi mužnym, kali ŭsio dobra, a kali niešta adbyvajecca, heta časta, na žal, niekudy źnikaje. A ŭ Kryścinie heta zastałosia», — zajaviła jana.
Dušoj kožnaj kamandy nazvaŭ Kryścinu Šacikavu mahiloŭski pravaabaronca Barys Buchiel. «Usich tarmasiła, prymušała ruchacca, pracavać. Jaje nam budzie vielmi nie chapać», — zaznačyŭ jon.
Pierad pachavańniem na trunu aktyvistki była pakładziena šyrokajabieł-čyrvona-biełaja stužka. Prysutnyja vykanali himn «Mahutny Boža».
Nahadajem, Kryścina Šacikava pamierła ad raku 21 vieraśnia ŭ mahiloŭskim chośpisie na
