ŚMI dyktataraŭ ad Minska da Ałma-Aty achvotna pakazvajuć niecharošyja nastupstvy pieravarotu ŭ Biškieku: spalenyja kramy i razrabavany prezidencki pałac. Jany pry hetym zabyvajucca skazać, što najpierš paciarpieli sietki, što naležali kłanu (eks-?)prezidenta Bakijeva.Zmahańnie za ŭładu ŭ nizkaraźvitych krainach nie robicca ŭ biełych palčatkach. U Kirhizii svaje tradycyi. Heta hornaja nacyja, ź vialikimi tradycyjami samakiravańnia, ale i samasudoŭ. Rabić pieravarot źjechalisia nasielniki rajcentraŭ i viosak, i pierš čym pajechać dachaty, jany prahnuli pomsty za zabitych siabroŭ. Pa ich śladach svoj kavałak prahnuć vyrvać samasioły. Pačalisia sutyčki na etničnaj hlebie.
Što da Azii i daŭniejšaj Jeŭropy, to mnohija revalucyi i pieravaroty supravadžalisia biesparadkami i maradziorstvam. Vielmi časta ich pravakujuć staryja režymy, kab apraŭdać «naviadzieńnie paradku» i zachavańnie ŭłady. Tak było, naprykład, u Indanezii ŭ 1998 hodzie, kali svajaki dyktatara Sucharta inśpiravali maradziorstvy i pahromy, pieravažna suprać kitajskich handlaroŭ, u jakich zahinuli 1500 čałaviek i zhareła 9000 damoŭ.
Łukašenka paśpiašaŭsia zaścierahčy elity ad chaŭrusu z Maskvoj, jakaja błasłaviła pieravarot u Biškieku. Paśla toj rusifikacyi Biełarusi, jakuju jon pravioŭ, jamu jość padstavy bajacca losu, jaki spatykaŭ vizantyjskich satrapaŭ.
Tolki darma šukać u Kirhizii paraleli ź Biełaruśsiu. Biełaruś nie Kirhizija. My nie hornaja i nie musulmanskaja i nie biednaja nacyja. Palityčnyja transfarmacyi ŭ Minsku buduć adbyvacca inakš — scenary aksamitnych revalucyj (Čechija, Bałharyja, Ukraina), kantrakta elit (Polšča, Litva) ci chaatyčnaha, ale nie pahromnaha skidańnia marazmavanaha režymu (Rumynija) zastajucca bolš imaviernymi. Choć imaviernaść padrychtavanaha Maskvoj pieravarotu taksama nie vyklučajecca.
