Kadr ź filma «Paśla pracy» (After work). Fota: fiestyval CPH:DOX
Dziela filma, premjera jakoha adbyłasia sioleta na kinafiestyvali ŭ Kapienhahienie, italjanska-šviedski režysior Eryk Handzini abjeździŭ uvieś śviet — ad Kuviejta i Karei da ZŠA i Jeŭropy.
Jak pakazvajuć jaho bolš rannija kinaraboty, naprykład, «Liški. Ich teraryzujuć, kab jany stali spažyŭcami» abo sapraŭdny chit — «Videakratyja» — pra italjanskaje telebačańnie i jaho ŭpłyŭ na kulturu i palityku, Handzini viedaje, jak zrabić pryvabny, zajmalny dakumientalny film na aktualnuju temu, — jon dadaje ŭ jaho humar i vostraje bačańnie.
Pa słovach režysiora, adnoj z krynic natchnieńnia dla stvareńnia filma «Paśla pracy» stali daśledavańni šviedskaha sacyjołaha Rołanda Paŭlsiena pra ideałohiju pracy, jakaja sychodzić karaniami ŭ paniaćcie pracoŭnaj etyki, raspracavanaje kala 350 hadoŭ tamu, piša ahladalnica Liz Piedersen.
Film daśleduje temu ŭ takich roznych krainach, jak Italija, Kuviejt, ZŠA i Paŭdniovaja Kareja, praź intervju z ekśpiertami, aficyjnymi asobami i zvyčajnymi ludźmi, a taksama z abranymi cytatami z zapisaŭ Noama Chomskaha, Janisa Varufakisa, Juvala Noja Charary i Iłana Maska.
Stužka pačynajecca z Paŭdniovaj Karei, dzie ŭrad vyrašyŭ uvieści čas «vyklučeńnia PK» — vyklučać usie ofisnyja kampjutary a 6-j viečara ŭ sprobie źmianić zvyčki vielmi stomlenych ludziej. Bo dla mnohich 14-hadzinny pracoŭny dzień staŭ normaj i sposabam vyklikać da siabie pavahu.
Apantanaść pracaj nazirajecca i ŭ ZŠA, dzie rabotniki admaŭlajucca ad bolš čym 500 miljonaŭ hadzin adpačynku štohod, bajučysia stracić pracu.
Miž tym robaty ŭžo hatovyja ŭziać na siabie bolšuju častku zadač, što vykonvajucca ludźmi, i heta spraviadliva vyklikaje aściarohi ŭ hramadstvie. Aŭtamatyzacyja zaŭsiody pužała ludziej — varta ŭspomnić łudytaŭ u XVIII i XIX stahodździach, jakija raźbivali mašyny, bo jany, na dumku hetych ludziej, adbirali ŭ ich pracu.
Adzin z hałoŭnych hierojaŭ filma «Paśla pracy» (After work). Fota: Frederyk Viencel
Kali pieršaja pałova filma raspaviadaje pra toje, jak pracujuć ludzi ŭ roznych krainach, to druhaja pryśviečanaja tym, chto nie pracuje.
U takich krainach, jak Italija ci Kuviejt, šmat ludziej, jakija nie zaniatyja ni pracaj, ni vučobaj. Tady jak mihranty ŭ hetych krainach vykonvajuć nizkaapłatnuju pracu va ŭmovach, blizkich da rabstva, mnohija maładyja ludzi žyvuć za košt baćkoŭ i doŭha-doŭha šukajuć svajo pryznačeńnie. Asabliva heta raspaŭjudžana ŭ Paŭdniovaj Jeŭropie.
Syn arystakratyčnaha italjanca, jaki ni dnia nie pracavaŭ i zajmaŭsia tolki tym, što jaho zachaplaje, — końmi i pryhožymi žančynami, apisvaje zadavalnieńnie, jakoje atrymlivaje ad sadoŭnictva. Ale stužka nie maje na mecie ź jaho paśmiajacca, u niejkim sensie jana navat prapanoŭvaje pavučycca ŭ takoha hieroja — prynamsi, jak prymać rašeńni nakont taho, čamu pryśviačać svoj čas.
Film taksama zadajecca pytańniem, jakoj moža być budučynia biez pracy, kali b paŭsiul staŭ mahčymy biezumoŭny bazavy dachod. Kali praca — heta toje, praz što my siabie vyznačajem, to jak my budziem siabie vyznačać u takich abstavinach? Mnohija z hierojaŭ vykazvajuć aściarohi, što heta moža stvaryć pakaleńnie «sapsavanych i biezadkaznych» ludziej, jakija adstupiać, kali ŭbačać pieršuju ž pieraškodu.
Režysior nie zajaŭlaje, što daje jakija-niebudź adkazy, jon, chutčej, pravakuje razvahi. A nad pytańniem «Što b vy rabili, kali b vam nie treba było pracavać?» kožny hladač ź vialikaj dolaj imaviernaści pačnie razvažać paśla prahladu.
Čytajcie jašče:
Bolš za ŭsio ad raźvićcia štučnaha intelektu paciarpiać rabotniki razumovaj pracy — analityki
Što takoje aktyŭnaje siadzieńnie? Kali rabić tak, siadziačaja praca budzie nie takoj škodnaj
