Prapahandyst Alaksandr Špakoŭski. Fota: BiełTA
«Zrazumieła, što ŭ najbližejšyja hady zaviaršycca epocha Łukašenki, jaki staŭ stvaralnikam biełaruskaj dziaržavy, adpaviedna, patryjotam budzie nieabchodna zabiaśpiečyć pierajemnaść ŭłady i kursu, nie razvalicca na składniki, pierasvaryŭšysia miž saboj.
Pakul ža ŭ hetym łahiery, kali aceńvać mienavita «hramadzianskuju supolnaść», a nie dziaržaŭny aparat, razbrod i chistańnie, sprečki pra koler stužačak, pošuki schavanych «nacyjanalistaŭ» i navat stvareńnie telehram-kanałaŭ z uzajemnymi abvinavačańniami», — piša Špakoŭski ŭ paście za 14 maja.
Praŭładny analityk narakaje, što i vajna idzie nie tak, jak chaciełasia b.
«Vidavočna, što vajna va Ukrainie składvajecca dla našych rasijskich sajuźnikaŭ nie samym udałym čynam. Možna kolki zaŭhodna nazyvać vajnu «śpiecapieracyjaj», a čerstvy chleb chałvoj, ale situacyja ad hetaha nie źmienicca».
A paśla piša, možna skazać, kramolnyja z punktu hledžańnia dziaržaŭnaj ułady rečy pra słabaść biełaruskaha vojska.
«Suvierenitet i terytaryjalnaja cełasnaść Respubliki Biełaruś, biezumoŭna, harantujucca ajčynnaj armijaj i pravaachoŭnym błokam. Razam z tym usie razumiejuć nieraŭnaznačnaść sił Biełarusi z adnaho boku i NATA ź inšaha. Pa fakcie biaśpieka našaj krainy zabiaśpiečvajecca jašče i funkcyjanalnaściu rasijskaj dziaržavy, Uzbrojenych sił RF, zdolnaściu Maskvy vykanać svaje sajuznyja abaviazki.
U śviatle vyšejvykładzienych abstavin nielha vyklučać (ja by navat skazaŭ, što chutčej «tak», čym «nie»), što ŭkrainski kanflikt u pierśpiektyvie budzie pieraniesieny na terytoryju Biełarusi».
Prapahandyst dadaje, što «patryjotam» treba vystrojvać svaje asabistyja płany z ulikam pahrozy vajny i kab supraćstajać «zmaharam». «Naprykład, mieć zapas praduktaŭ charčavańnia, miedykamienty», — udakładniaje jon.
«Patrebna pastajannaja palityčnaja i bajavaja padrychtoŭka, dzie kožny moža vybrać svaju rolu ŭ zaležnaści ad zdolnaściaŭ, połu, ŭzrostu, stanu zdaroŭja».
U kancy svajho prahramnaha dopisu Špakoŭski dadaje niekalki słoŭ pra zdaroŭje Alaksandra Łukašenki, jaki paśla 9 maja nie źjaŭlaŭsia na publicy.
«Łukašenka prastudziŭsia na pachavańni tych, chto jaho chavaŭ. Chacia ŭsie my nie viečnyja. Čałaviek śmiarotny, pryčym raptoŭna. Ale nie ŭ hety raz».
Jon padkreślivaje, što zadača łukašenkaŭcaŭ u tym, kab i biez svajho pravadyra «adstajać krainu».
Čytajcie taksama:
«Žoŭtyja ślivy» niečakana vydali: Ja lepš pamru
Piaskova spytali pra niezdaroŭje Łukašenki. Voś što jon adkazaŭ
