Kadr filma «Kasabłanka». Krynica: flickr.com
«Brachańnie na zorki» (Lajanje na zvezde), 1998
Pačniom ź juhasłaŭskaj ramantyčnaj kamiedyi. Dziejańnie adbyvajecca ŭ 1963 hodzie ŭ pravincyjnym juhasłaŭskim haradku, dzie pracuje himnazija.
My bačym vypuskny kłas i jaho vykładčykaŭ, jakija raźvitajucca adno z adnym praz dva tydni. Navučency ŭžo zabyli pra zaniatki, našmat važniejšyja pytańni siabroŭstva i kachańnia. Heta asabliva aktualna dla Michajła — chłopca, jaki sprabuje zavajavać serca dziaŭčyny, da jakoj zalacajecca i jaho brat.
«Kasabłanka» (Casablanca), 1942
Akciory Chamfry Bohart i Inhryd Bierhman — zorki hetaj kłasičnaj stužki pra kachańnie i vajnu. Usio adbyvajecca ŭ Maroka, na toj čas francuzskaj kałonii. Cyničny amierykaniec, uładalnik hulniavoha kłuba ŭ Kasabłancy, razdumvaje, ci varta jamu dapamahać va ŭciokach z Kasabłanki byłoj kachanaj i jaje mužu — pradstaŭniku antyfašysckaha supracivu. A moža, lepš pakinuć kachanuju la siabie?
Heta historyja pra toje, ci moža sapraŭdnaje kachańnie vytrymać vyprabavańnie časam. Čakać ramantyčnaha chepi-endu ŭ «Kasabłancy» nie varta, ale mo inakš film i nie byŭ by lehiendaj?
«Luboŭny nastroj» (Fa yeung nin wah), 2000
Hetuju artchausnuju dramu stvaryŭ hankonhski čaraŭnik ad kino, režysior Vonh Kar-Vaj. Jon raskazvaje historyju dvuch susiedziaŭ, Čou Mo Vana i Su Li Žon, pamiž jakimi ŭźnikaje mocnaja suviaź i siabroŭstva. Čou žanaty, Su zamužam, i jany aboje pačynajuć padazravać sužencaŭ u zdradzie.
Kab razabracca, što adbyvajecca pamiž ich kachanymi, Čou i Su sprabujuć pieradać toje, što jość u žyćci ich sužencaŭ, jak hulniu, i hulnia pastupova pačynaje pieratvaracca ŭ realnaść.
Heta adna z najvažniejšych karcin u karjery Kar-Vaja, viadomaha svajoj paetyčnaj kinamovaj. Jamu blizka raskazvać pra takich ludziej — ramantykaŭ, jakija šukajuć kachańnie ŭ burlivym śviecie.
«Ułada Miesiaca» (Moonstruck), 1987
Maładyja Šer i Nikałas Kiejdž — užo harantyja taho, što vy pahledzicie pryhožaje kino. Šer uvasablaje asobu Łarety Kastaryni, 37-hadovaj udavy, buchhałtarki pachavalnaha biuro. Žanich prosić Łaretu zaprasić na viasielle svajho dzivakavataha brata Roni, ale dalej usio idzie nie pa płanie i pamiž hierojami ŭźnikaje pačućcio.
Hetaja čaroŭnaja i zabaŭnaja ramantyčnaja kamiedyja ŭziała šmat uznaharod, u tym liku i «Oskar» dla Šer za najlepšuju žanočuju rolu. Spytajecie, pry čym tut Miesiac? Jak kaža adzin z hierojaŭ, ułada Miesiaca vialikaja, bo jon pryciahvaje žančyn da mužčyn.
«Viečnaje źziańnie čystaha rozumu» (Eternal Sunshine of the Spotless Mind), 2004
Ci možna ścierci kachańnie? Ścierci z pamiaci — tak, ale z serca jaho nie vykinuć, ličać stvaralniki hetaj stužki. Akramia vydatnaha źmiestu, heta jašče i mahčymaść pabačyć Kiejt Uinślet z vałasami asnoŭnych koleraŭ viasiołki i acanić Džyma Kery ŭ adnoj ź jaho niešmatlikich dramatyčnych rolaŭ.
Što da samoj historyi, to tut usio i prosta, i adnačasova zabłytana. Džoeł idzie na śpiecyjalnuju praceduru, kab ścierci ŭsiu pamiać pra svaju kachanuju Klemientynu. Ciaham hetaj historyi jaho pierapaŭniajuć uspaminy pra čas z Klemientynaj, i Džoeł staić pierad vybaram: ci vartaje kachańnie bolu?
«Złavić złodzieja» (To Catch a Thief), 1955
Jak nakont Chičkoka ŭ Dzień usich zakachanych? Siarod jaho tvoraŭ jość i hety ramantyčny detektyŭ ź miehazorkami kłasičnaha Halivuda Kery Hrantam i Hrejs Kieli. Dla aktrysy heta byŭ adzin z apošnich filmaŭ u karjery, bo padčas zdymak Kieli paznajomiłasia z manakskim kniaziem Reńje III, jaki nieŭzabavie staŭ jaje mužam.
Znakamity złodziej pa mianušcy Kot daŭno zakinuŭ svoj zaniatak i mirna žyvie na vile, ale tut na poŭdni Francyi źjaŭlajecca jaho pierajmalnik, i jon davoli dziorzki. Kot razumieje, što adzinaja mahčymaść dla jaho dakazać svaju nievinavataść — samomu znajści złodzieja. Uvahu mužčyny pryciahvajuć amierykanskija turystki Džesi i Frensis Styviens, maci i dačka, i jon nie moža prajści mima apošniaj ź ich.
«Chałodnaja vajna» (Zimna Wojna), 2018
Hetaja historyja kachańnia ŭ čas žaleznaj zasłony — adzin z najlepšych polskich filmaŭ apošnich hadoŭ. Niezdarma ž «Chałodnaja vajna» atrymał rossyp uznaharod, u tym liku i try naminacyi na «Oskar».
Paślavajennaja Polšča. Dyryžor Viktar šukaje vykanaŭcaŭ u ansambl narodnaj muzyki i prasłuchoŭvaje śpievakoŭ z polskich viosak. Tak jon sustrakaje talenavituju i ambicyjnuju dziaŭčynu Zulu, ź jakoj u Viktara ŭźnikaje raman. Ale heta niaprostaje kachańnie, jakomu pieraškadžajuć i pytańni palityki, i asabistyja pytańni. Jak trapna zaŭvažyŭ krytyk Anton Dolin, u režysiora Paŭlikoŭskaha chałodnuju vajnu viaduć nie tolki SSSR z Zachadam, ale i mužčyna z žančynaj.
«Viasna, leta, vosień, zima… i znoŭ viasna» (Bom yeoreum gaeul gyeoul geurigo bom), 2003
Znoŭ raim vam azijackaje kino, hetym razam ad nie mienš viadomaha, čym Vonh Kar-Vaj, režysiora — Kim Ki Duka. Jon źniaŭ pryhožuju i fiłasofskuju historyju, što moža stać dla vas aknom u mientalnaść Uschodu. Miesca kachańniu ŭ hetaj historyi taksama znajšłosia.
Na maleńkim addalenym vostravie žyvuć manach-pustelnik i jaho maleńki 10-hadovy vučań. Štodzień jany kantaktujuć z pryrodaj, udaskanalvajuć siabie fizična i duchoŭna. Ale adnojčy ich žyćcio źmianiajecca, bo na vostraŭ pryjazdžaje žančyna.
«Zakachany Šekśpir» (Shakespeare in Love), 1998
Viartajemsia da zachodniaha kiniematohrafa i navat da troški stereatypnaha žanru ramantyčnych kamiedyj, bo «Zakachany Šekśpir» varty ŭvahi. Maładyja Hviniet Pełtrau i Džozief Fajns, siem «Oskaraŭ», vialiki pośpiech u krytykaŭ i hledačoŭ — bahata pryčyn nie prajści mima hetaj historyi.
Na dvare 1594 hod, i ŭ Šekśpira vialikija prablemy: niama natchnieńnia, prablemy z hrašyma, dy jašče i haspadar teatra patrabuje novuju pjesu. Kali ŭžo niama nadziei na źmieny ŭ lepšy bok, jon sustrakaje maładuju arystakratku, i taja źmianiaje jaho žyćcio.
«Forma vady» (The Shape of Water), 2017
Kachańnie byvaje roznym i časam abjadnoŭvaje dušy, jakija, zdajecca, ničoha bolš złučyć nie moža. Pra heta i apaviadaje apošniaja historyja ŭ našaj padborcy — fantastyčnaja mieładrama ad sučasnaha kłasika filmaŭ žachaŭ i fentezi Hiljerma del Tora.
Režysior pieranosić nas u sakretnuju łabaratoryju ŭ 1963 hod, dzie pracuje niamaja prybiralščyca. Adnojčy tudy pryvoziać novy abjekt dla vyvučeńnia — čałavieka-amfibiju, złoŭlenaha ŭ Amazoncy. Niahledziačy ni na što, pamiž imi ŭźnikajuć pačućci, i žančyna vyratoŭvaje kachanaha ad niezajzdrosnaha losu.
«Naša Niva» — krynica jakasnaj infarmacyi i bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆ «NN»«Razumieć nie abaviazkova, hałoŭnaje — lubić». Žbankoŭ, Kaciałovič i Tarnalicki vučać, jak adroźnivać dobraje kino ad kiepskaha
Kinateatr «Maskva» zaprašaje ŭsich zakachanych pravieści noč śviatoha Valancina ŭ ich
«Fabielmany»: aŭtabijahrafičnaja stužka Śpiłbierha, adna z samych kranalnych u jaho karjery
