Na ziamli pad voknami doma žančynu znajšli žychary. Jak paviedamiŭ adzin ź ich, u kvatery piensijanierki susiedzi bačyli kresła, jakoje stajała la samaha akna.
Apošnija niekalki hadoŭ žančyna žyła adna. Raniej jaje zabirała da siabie dačka, ale paśla jaje śmierci piensijanierka znoŭ viarnułasia ŭ svaju kvateru.
— Niekalki razoŭ na tydzień pryjazdžali ŭnuki, jakija pryvozili pradukty, leki, prybirali ŭ kvatery. Tak što babula nie była pakinutaj, pra jaje kłapacilisia, — raspaviali susiedzi. — Składana skazać, što mahło adbycca.
