«Ja daručaŭ administracyi z udziełam hramadskaści prapracavać hetaje pytańnie i prykłaści jaho rašeńnie. Nu čamu z udziełam hramadskaści. Mnohija kažuć, što voś Łukašenka tut užo nie kiruje krainaj, ci to Pucin, ci siłaviki kirujuć krainaj, — adznačyŭ Alaksandr Łukašenka.
— Ja ŭžo na hetuju temu niejak vykazvaŭsia i chaču padkreślić. Ja vykonvaju svaje abaviazki zhodna z Kanstytucyjaj svajoj krainy, jak kiravaŭ krainaj, tak i kiruju.
Što tyčycca siłavikoŭ, to pahadziciesia, jany adyhrali svaju rolu ŭ 2020 hodzie. Jany tady nie padviali mianie ŭ cełym.
Kasiaki tady byli ŭ kožnaha. Ale ŭ cełym jany vykonvali pastaŭlenyja zadačy. Jany viedajuć i ja viedaju, što adbyłosia, i jak my supraćstajali kožnuju chvilinu. Ja byŭ u temie, addavaŭ adpaviednyja rasparadžeńni, i siłavyja padraździaleńni nie spatyknulisia, nie adstupili i nidzie pa vialikim rachunku nie pravalilisia. Viadoma, ja siońnia ŭličvaju ich mierkavańnie. Dla mianie vielmi važnaje mierkavańnie maich chłopcaŭ, jakija słužać siońnia ŭ śpiecpadraździaleńniach: «Alfa», «Ałmaz», ASAM, AMAP, vajskovyja ludzi, jakich my pryciahvali dla taho, kab navieści paradak. Unutranyja našy vojski — chłopcy stajali tut naśmierć. Viadoma, ja biaźmierna ich pavažaju, addaju naležnaje i ŭličvaju ich mierkavańnie», — zaklučyŭ Łukašenka.
