Kniha składajecca z troch raździełaŭ. «Minsk tusovačny» — pra toje, jak ludzi bavili čas na łaŭkach u skvierach i na prystupkach u padziemnych pierachodach, kali na vulicy jašče možna było pić śpirtnyja napoi.
«Minsk kłubny» raskazvaje pra sprobu zakłaści kłubnuju tradycyju ŭ stalicy, a taksama pra toje, čamu jana akazałasia nie vielmi paśpiachovaj.
U častcy «Minsk załaty» zhadvajucca miescy, jakija va ŭsich byli na słychu, ale naviedać jakija mahli adzinki — kab stać častkaj vip, treba było za pachod u kłub addać niekalki miesiačnych zarobkaŭ.
Aŭtary knihi — Pavieł Vałatovič i Alaksiej Kavaloŭ. Za ich aŭtarstvam drukavałasia bijahrafija «Vializny cień daždžavoha čarviaka» — pra Alaksandra Kulinkoviča i «Niejra Dziubiel». Novaja kniha vyjšła ŭ vydaviectvie «Januškievič».
U hajdzie sabrana 25 miescaŭ, znakavych dla tusovak 90-ch (jość taksama karta, dzie jany adznačany). Praŭda, niekatoryja z apytanych kazali, što varta było zhadać tolki čatyry — kłuby «Adys-Abieba», «Reziervacyja», «Kasmapolitan» i «Try parsiučki».
Niekatoryja z kłubaŭ u knihu nie ŭvajšli, bo ni ŭ koha nie zachavałasia pra ich uspaminaŭ. Inšyja viadomyja miescy, naprykład, «Hrafici», ličać bolš znakavymi dla epochi nulavych.
U Biełarusi 90-ch, pakul adny zarablali 20-50 dalaraŭ na miesiac, inšyja spuskali za viečar pa 200-500.
Žurnalist Jahor Chrustaloŭ u knizie zhadvaje:
«Znajomy zamoviŭ u «Čornym limonie» krychu ałkaholu, šampanskaha i čatyry porcyi dranikaŭ ź ikroj — i jamu prynieśli rachunak na 400 dalaraŭ! Jon dastaŭ ich, vykłaŭ, paličyŭ. Dalarami i raspłaciŭsia — tady ŭ kabakach možna było».
Trapić u niekatoryja kłuby było banalna doraha. Naprykład, uvachod u błatnuju «Ksanciju» kaštavaŭ 20 dalaraŭ (miesiačny zarobak dla niekatorych). Ale dziaŭčatam było biaspłatna.
Tusoŭščyki taho času biez hrošaj zhadvali, što chadzili ŭ kancertnuju zału «Minsk» na źjezdy baptystaŭ, kab biaspłatna pajeści. U tym ža «Makdonaldsie», jaki adčyniŭsia ŭ 1996 hodzie, ceny byli vysokija.
A voś jak apisvajuć atmaśfieru ŭ kłubie «Juła»:
«Adnojčy achoŭnik źbiŭ adnaho surjoznaha čynoŭnika. Jaho vyšukvali, chacieli pakarać. Jon chavaŭsia, a paśla źjechaŭ u Štaty pa liniii baptystaŭ. Ciapier udaryŭsia ŭ relihiju i staŭ pastaram.
Pryjšli niejak prastytutki ŭ darahich futrach, nazamaŭlali na kruhłuju sumu, a paśla takija: «U nas niama hrošaj». Im kažuć, maŭlaŭ, zdymajcie futra. A pad futram — zusim ničoha! Tady jany vyvodzilisia z zały».
Jość, kaniečnie, uspaminy i pra «Centralny». Tudy zachodziŭ, naprykład, rasijski miljarder Bryncałaŭ, jaki žyŭ u haścinicy «Jeŭropa». Kali ŭ jaho pytalisia, navošta vypivaje ź niekim, adkazvaŭ: «Mnie ad jaho ničoha nie treba». I miljardera nie prasili kupić vypiŭku, bo ŭ «Centralnym» heta moh dazvolić sabie luby.
«Tusoŭki — heta zło, i vy zrazumiejecie čamu», — anansavaŭ vydańnie Pavieł Vałatovič na prezientacyi ŭ Vilni.
U hajdzie sabrany taksama atmaśfiernyja fota z tusovak 90-ch.
Nabyć knihu možna tut.
