Fota: BiełTA
«Paviercie, čas vielmi surjozny: abo my zastajomsia dziaržavaj, abo nam treba dumać pra inšyja varyjanty — ale heta ŭžo bieź mianie. My niezdarma 30 hadoŭ pieścili i niańčyli svaju dziaržavu dla taho, kab chacia b našy dzieci žyli svabodna, niezaležna. Kali chtości razumieje hetuju svabodu i niezaležnaść (heta vas nie tyčycca, a našaha naroda), što «ja što chaču, toje i kruču» — chaču pracuju, chaču nie — ni ŭ adnoj dziaržavie hetaha niama i nie budzie. Svaboda i niezaležnaść — heta mahčymaści», — skazaŭ Alaksandr Łukašenka.
Jon adznačyŭ, što ŭ jaho nie było bahatych svajakoŭ, jon ros u ciažkija hady, ale atrymaŭ, jak i inšyja, adukacyju.
«Što jašče treba? Chočacie pad bizunom čyimści pachadzić, pachadzicie. Ale tady z vami razmaŭlać voś u takim składzie nichto nie budzie. Voźmuć bizun, i budziecie biehčy napieradzie. Skapyciciesia, jak u narodzie kažuć, adstaniecie — vy viedajecie, što budzie. Z nami heta było ŭžo 80 hadoŭ tamu nazad: nam sprabavali heta prademanstravać. I pa Biełarusi prajšlisia tak, što my dahetul čychajem. Mienavita tak vostra siońnia staić pytańnie. I vy ŭ Homielskaj vobłaści heta adčuli: heta tut pobač z vami. Dyk heta prosta zapašok paniuchali. Nie chočacca, kab našy dzieci ŭziali strelbu i pajšli abaraniać svaju krainu. Mnie hetaha absalutna nie chočacca. Kali kamuści z vas chočacca, ustańcie i skažycie — my zabiaśpiečym. Tamu lepš davajcie my z vami ścisnuŭšy zuby budziem pracavać i vydavać vynik», — havaryŭ namiokami Alaksandr Łukašenka.
