«Siońnia da Mikoły Statkieviča nie puścili advakata. Pryčyna? Patłumačyli kłopatam pra jaho zdaroŭje. Mikałaj — u miedsančastcy. U jaho pnieŭmanija. Paśla troch raniejšych kavidaŭ. Ja nie chvalujusia — ja kryču».
«Pra toje, što «padčapiŭ niejki virus», Mikałaj pisaŭ mnie ŭ apošnim atrymanym liście. List byŭ napisany 10-ha listapada. Zachvareŭ jon, adpaviedna, raniej. I jašče ŭ tym liście jon pisaŭ, što zaŭtra [11.11] iznoŭ «na kamisiju», a značyć — iznoŭ ŠIZA.
U sančaści Mikałaj niadaŭna, usiaho paru dzion. Voś ja i dumaju: dzie jon pravioŭ papiarednija minimum 10? Vierahodna, u ŠIZA», — napisała Maryna Adamovič.
«Na žal, ja hetaha dakładna nie viedaju. Ja vielmi chaču pamylacca. Ale novych listoŭ — niama, zatoje infarmacyja pra «kamisiju» — jość. Što za joj ciahniecca ŠIZA, taksama viadoma. Tempieratura ž u jaho była jašče dva tydni tamu. Pierad tym jak raźmiaścić čałavieka ŭ ŠIZA, doktar abaviazany zaśviedčyć, što viazień pa stanie zdaroŭja moža tam znachodzicca. Praŭda? Moža?
Što treba było rabić hetyja dva tydni, nakolki treba było ihnaravać stan čałavieka, kab jon u vyniku apynuŭsia ŭ miedsančaści? I jakim «kranalnym» musić być kłopat pra jaho zdaroŭje zaraz, kab nie puścić da jaho advakata?
Mnie vielmi baluča i tryvožna. Mnie chočacca prostych rašeńniaŭ i prostych emocyj. Mnie chočacca bumieranha. Ale ja nie budu ničoha žadać im. Kožny ź ich sam usio robić dla svajoj budučyni. I asabista ja vieru, što niechta i dla ščaślivaj».
«Siabry, kali łaska, pažadajcie Mikałaju zdaroŭja. Chto moža, pamaliciesia za jaho. Kali łaska!», — piša žančyna.
