«Tydni dva nazad prykładna heta było. Ja išoŭ pa lesie, raptam baču, niešta lažyć. Padumaŭ spačatku, što pačak z-pad papiaros. Pajšoŭ dalej, ale vyrašyŭ viarnucca i razhledzieć znachodku. Akazałasia, kašalok vielmi mokry», — raskazvaje Alaksandr Jafimavič.
«Nie moh razhledzieć, što tam mienavita ŭnutry. A kali b sprabavaŭ dastać, papiery parvalisia b dakładna, vielmi ščylna byŭ nabity… Doma prasušvaŭ doŭha i tolki na nastupny dzień vyrašyŭ razhledzieć, što za papiery! Akazałasia, rasijskija hrošy! Niekalki tysiač rubloŭ. Ubačyŭ i bankaŭskija kartki. A jašče papierku, na jakoj napisany numar telefona, imia i proźvišča ŭładalnika, a taksama kantaktnyja danyja jaho žonki, — raspaviadaje piensijanier.
Alaksandr Jafimavič nie zadumvajučysia vyrašyŭ znajści ŭładalnika. Tak vychavany!
— Čužoha, nie zaroblenaha, nie treba. Dy i nie biedny ja, ž piensiju atrymlivaju svoječasova. A jašče padumaŭ, što, napeŭna, čałaviek, jaki zhubiŭ, vielmi pieražyvaje. Pajechaŭ da dački ŭ Viciebsk, kab abmierkavać, jak pieradać možna. Našy svajaki žyvuć u Maskvie, moža, ziać u hości da ich źbirajecca ŭ bližejšy čas? My vyrašyli terminova patelefanavać čałavieku, čyje danyja byli ŭ kašalku.
Rasijanin na tym kancy provadu byŭ pryjemna ździŭleny, u tym liku i tamu, što my ahučyli sumu najaŭnych — mienavita takuju, jakaja i była ŭ kašalku.
«Damovilisia, što pieradadzim kašalok praz paru dzion, jak tolki ziać adpravicca ŭ Maskvu», — raskazaŭ žychar hłybinki.
Žonka rasijanina Alena raspaviała, što muž byŭ pa spravach u Biełarusi. Niedaloka ad biełaruska-rasijskaj miažy jechaŭ na aŭtamabili, vyrašyŭ u lesie zrabić fota hryboŭ.
— Kali dastavaŭ telefon, vypaŭ kašalok. Dobra, što była zanačka, hetych hrošaj chapiła, kab kupić paliva i dajechać da Maskvy, — uspaminaje žonka.
U siamji maskvičoŭ troje dziaciej: chłopčykam 8 i 6 hadoŭ i 3 hady dziaŭčyncy. Sioleta pabyvali ŭ Biełarusi niekalki razoŭ. U Minsku žyvie chrosny małodšaj dački. Uletku padarožničali pa krainie na aŭto.
— Toje, što nam viarnuli kašalok, biezumoŭna, vielmi vysakarodna. My b i sami tak zrabili! Biełarusy pakaryli nas svajoj dabrynioj, haścinnaściu i pracavitaściu. A ŭčynak Alaksandra Jafimaviča jašče raz paćvierdziŭ, što ŭ Biełarusi žyvuć vydatnyja dobryja ludzi, — zaviaršyła razmovu žančyna.
