Kamandzir bataljona mabilizavanych, jakija prachodzili padrychtoŭku ŭ vajskovaj čaści 2079, abiacaŭ, što vajskoŭcaŭ pryviazuć u rajon Svatava, dzie za 15 kiłamietraŭ ad linii frontu jany ŭstupiać u šerahi «terytaryjalnaj abarony», raspavioŭ Ahafonaŭ. Adnak u noč z 1 na 2 listapada ŭvieś bataljon pryvieźli na liniju sudakranańnia i zahadali akopvacca i ŭtrymlivać liniju abarony.
«Nas vykinuli ŭ pasadki, skazali akopvacca, u nas na bataljon było try rydloŭki, zabieśpiačeńnia naohuł nijakaha nie było. My jak zmahli akapalisia, a pad ranicu pačaŭsia abstreł — artyleryja, «hrady», minamioty, koptery nas prosta rasstrelvali. Kali ŭsio pačałosia, aficery adrazu ŭciakli. U pierapynkach pamiž abstrełami my sprabavali akopvacca, ale nas adrazu vyličali koptery i prosta rasstrelvali. Z 570 čałaviek cełyja 29, jašče 12 paranienyja, astatnija — usio», — śćviardžaje Ahafonaŭ.
Jon taksama dadaŭ, što da hetaha na tych ža pazicyjach raźbili jak minimum jašče adzin bataljon z mabilizavanych.
Pa jaho słovach, miascovyja i kantraktniki nie chočuć vajavać, a ŭ rajon Svatava zvoziać mabilizavanych z usioj krainy, kab zakryć niastaču ludziej u abaronie. U Svatavie, kudy paśla abstrełu adstupili tyja, chto vyžyŭ z bataljona Ahafonava, «chodziać hrupy ad 2 da 5 čałaviek» ź inšych raźbitych bataljonaŭ.
Svajaki niekalkich mabilizavanych, trapiŭšych pad abstreł, u subotu zładzili schod la budynka Varoniežskaj prakuratury, patrabujučy raskazać im praŭdu pra los blizkich.
«Pa telefonie nam kažuć, što našy syny žyvyja, zdarovyja i navat vykonvajuć vajskovy abaviazak. Jakija žyvyja i zdarovyja, kali ich tam usich pazabivali?», — raspaviała Aksana Choładava, maci vajskoŭca Andreja Choładava.
Žonka inšaha mabilizavanaha — Hanna — skazała, što vyžyŭšyja mabilizavanyja prosiać, kab ich adpuścili dadomu.
«Jany ciapier prosiać ab dapamozie, kab ich prosta vypuścili. Jany ciapier nie mohuć tam znachodzicca, im strašna. Ich tam bambiać. Ni načalstva, nikoha tam niama. My chočam, kab heta stała viadoma ŭsim, jak abyšlisia z chłopčykami. Ich kinuli, jak kacianiat, biez padrychtoŭki, bieź ničoha. A ŭ nas z mužam dačka, joj paŭtara hoda», — raspaviała Hanna.
Akramia taho, prysutnyja kala budynka prakuratury ŭ Varoniežy zapisali videazvarot da hubiernatara.
«My chacieli b źviarnucca da hubiernatara i vyšejšych instancyj z prośbaj ab dapamozie našym mabilizavanym. U dzień, kali ich pryvieźli, ich pastavili na pieradavuju liniju. Kamandavańnie pakinuła pole boju, abhruntavaŭšy heta tym, što chutka vierniecca i daść mabilizavanym ich rečy. Praz 40 chvilin jany nie viarnulisia i pačaŭsia abstreł hranatamiotami, minamiotami i inšaj zbrojaj. Boj išoŭ try dni, sa słoŭ mabilizavanych. Našy voiny vyžyvali jak mahli … jany nie spali, nie jeli, try dni jany trymali abaronu i nikudy nie biehli ŭ adroźnieńnie ad kamandavańnia», — havorycca ŭ zvarocie.
U śpisie, składzienym rodnymi vajskoŭcaŭ, jakija prosiać ab dapamozie, značycca 41 čałaviek. Pry hetym na suviaź vyjšaŭ tolki 31 čałaviek, los jašče dzieviaciarych da kanca nieviadomy.
pad spadnicy chavajcie. voś tolki... spadnicy-to zaraz mini, abo štaniški... vuzkija