Hetyja mohiłki ŭtvarylisia ŭ 1945—1948 hadach. Niamieckija vajennapałonnyja, jakija pracavali na paślavajennym adnaŭleńni Mahilova, pa roznych pryčynach pamirali, i tady na ŭskrainie horada, u pačatku Lubužskaha lesaparku, było pachavana, pa aficyjnych źviestkach, bolš za 200 niamieckich sałdat, a pa nieaficyjnych — kala 1000.
Za savieckim časam mohiłki byli zakinutyja i nie achoŭvalisia. Miascovy lud pravodziŭ samadziejnyja raskopki pachavańniaŭ u pošuku załatych zuboŭ, a pra nieabchodnaść humannych adnosin da mahił byłych akupantaŭ nichto tady asabliva nie zadumvaŭsia.
Paśla atrymańnia niezaležnaści Biełarusi ŭparadkavańnie pachavańniaŭ praviali niemcy, heta było zroblena na srodki rektara Childeburhskaha ŭniviersiteta Tea Volfa ŭ 1996 hodzie. Na miescy pachavańnia była ŭźviedzienaja kaplica z čyrvonaj cehły, a kala jaje pastaŭleny pamiatny znak. Tady ž administracyja Kastryčnickaha rajona abniesła častku mohiłak aharodžaj, ustalavała kryž i hranitnuju plitu z nadpisami na niamieckaj i biełaruskaj movach.
Ciapier ža, praz čverć stahodździa, pačałosia źniščeńnie aharodžy niekropala. Pastupova źnikajuć adna za druhoj mietaličnyja siekcyi. Najbolš vierahodnymi złodziejami źjaŭlajucca, na dumku vydańnia Mahiloŭ.Media, tak zvanyja čornyja mietalisty — asoby, jakija časta žabrujuć, viaduć asacyjalny ład žyćcia ci nie majuć stałaha miesca žycharstva.
Pry žadańni znajści złodziejaŭ adnosna niaciažka, bo ŭ punktach pryjomu druhasnaj syraviny viedajuć svaich stałych klijentaŭ. Ale miascovaja ŭłada pakul što hetym nie nadta pierajmajecca.
