«My ličym, što mužčyny pavinny być mienavita mužčynami. A hulcy pavinny dumać u pieršuju čarhu pra toje, jak prynieści pieramohu kamandzie, a nie pra toje, jakim sposabam samavyjaŭlacca. Kali spartoviec choča vyłučycca, to pavinien rabić heta ŭ ramkach dazvolenaha», — havorycca ŭ paście.
Mikita Łobusaŭ. Fota: sacsietki kłuba
Taksama ŭ zajavie kłuba adznačajecca, što źniešni vid hulca moža kiepska adbicca na inšych. «Prafiesijnaja kamanda, dzie hulaŭ i treniravaŭsia Mikita Łobusaŭ, — heta svojeasablivaja piramida vychavańnia hulcoŭ. Dzie, viaršynia — kamanda majstroŭ, a asnova — dziciačaja škoła. Pad našym kiraŭnictvam zajmajecca kala trochsot dziaciej. I darosłyja futbalisty padajuć prykład nie tolki svajoj hulnioj, ale i svaimi pavodzinami za miežami stadyjonaŭ», — piša FK «Irkuck».
Kiraŭnictva kłuba pastaviła hulcu ŭltymatum: ścierci manikiur. Jon admoviŭsia.
— Patelefanavaŭ trenier i skazaŭ: «Abo ty ściraješ paznohci, albo my prybirajem ciabie z kamandy, — raspavioŭ hulec vydańniu «KP—Irkuck». — Ja, viadoma, čakaŭ niejkaj krytyki, kasych pohladaŭ, ihnoru. Ale nie dumaŭ, što sprava dojdzie da adchileńnia. Tym bolš u takoj strohaj farmuloŭcy. Ja admoviŭsia ścirać paznohci. Dla mianie hetaja sprava pryncypu. Dobra było b, kali sa mnoj viali dyjałoh. Ja b niejak padumaŭ, usio ŭzvažyŭ. A tak, pastavili ŭltymatum. Moj źniešni vyhlad nijak nie ŭpłyvaje na jakaść pracy. Čaplajucca da niejkich paznohciaŭ, ale nie zaŭvažajuć, kolki ja trenirujusia i pracuju? Tak nie pavinna być!
Paznohci — nie adzinaje, čym šakavaŭ hulec kiraŭnictva kłuba. Jon pryjazdžaŭ na stadyjon u ružovym kaściumie, farbavaŭ vałasy, «naciahnuŭ na ajfon ružovy čachoł» — pryvodzić jaho hrachi adzin z th-kanałaŭ. Na paznohciach kiraŭnictva nie vytryvała.
Mikita, piša «KP—Irkuck», u futbole ŭžo 11 hadoŭ.
«My žadajem Mikitu ŭsio ž pakazać siabie z dobraha boku ŭ futbole i znajści novy kłub!» — pažadała chłopcu kiraŭnictva FK «Irkuck».
Mužčynski manikiur — ciapier davoli modny trend. Pafarbavanyja paznohci zaŭvažali ŭ žurnalista Mikity Miełkaziorava, šoŭmena Andreja Bonda, repiera Marhienšterna, jutubiera Juryja Dudzia i inšych.
Naprykład, papularny tyktokier Mikita Bialevič, kali źjechaŭ ź Biełarusi, namalavaŭ na paznohciach levaj ruki bieła-čyrvona-bieły ściah, a na pravaj — žoŭta-błakitny. «Takaja hipierkampiensacyja paśla strachu ŭ Biełarusi vyjści na vulicu nie ŭ tych škarpetkach. Zachaciełasia adčuć svabodu», — patłumačyŭ jon «Našaj Nivie».
