Miesca №26
— Moj bilet pa maršrucie Varšava — Minsk byŭ nabyty praź internet na 17 lipienia, čas adpraŭleńnia — 23:15, z aŭtavakzała «Zachodni». Na bilecie było paznačana, što aŭtobus dadatkovy, — kaža Nadzieja.
Kali jana pryjechała na aŭtavakzał, to nie znajšła svajho rejsa na infarmacyjnym tabło, a biletnyja kasy akazalisia ŭžo začynienyja — spytać nie było ŭ kaho.
— Zvyčajna aŭtobusy z Varšavy ŭ Minsk adpraŭlajucca z 8-j płatformy. Ja pryjšła, tamaka było vielmi šmat ludziej. Usie pieražyvali i chvalavalisia, tamu što nie mahli znajści infarmacyju, dzie budzie stajać aŭtobus, — praciahvaje naša čytačka.
Chto byŭ u takoj situacyi, razumieje hetaje chvalavańnie: a raptam aŭtobus užo prybyŭ kudyści i voś-voś zjedzie? A my ž tut, a nie tam — napeŭna, treba iści tudy. A tudy — heta kudy? Ci lepš stajać tut i heta budzie bolš pravilna?
Karaciej, stajać ludzi, cicha panikujuć unutry siabie. I tut amal adnačasova, pa słovach Nadziei, prybyvajuć dva aŭtobusy, abodva z abaznačeńniami Intercars.
— Na pieršym ź ich była tablička z ukazańniem maršrutu: Varšava — Minsk. Ja padyšła da kiroŭcy, kab jon pravieryŭ moj bilet i pahladzieŭ pašpart. Jon spytaŭ majo miesca. Ja skazała, što 26-je. Kiroŭca pahladzieŭ u śpis, pahladzieŭ majo proźvišča, pravieryŭ vizu. Potym vykraśliŭ sa svajho śpisu miesca 26 i skazaŭ mnie prachodzić, — raspaviadaje dziaŭčyna.
Jana pastaviła torbu ŭ bahaž, zaniała 26-je miesca. Vydychnuła. Usio, možna jechać.
Inšaja dziaŭčyna. Palicyja
Akazvajecca, nie ŭsio. Była jašče adna dziaŭčyna, u jakoj taksama byŭ bilet da Minska na 23:15. Napeŭna, jana taksama šukała patrebnuju płatformu, pieražyvała, spadziavałasia chutčej sieści ŭ aŭtobus i vydychnuć.
A Nadzieja siadzić na miescy 26 i hladzić u akno.
— Chvilin praź siem pryjšła dziaŭčyna i skazała, što ŭ jaje taksama miesca 26. My razam pajšli da kiroŭcy raźbiracca. Jon jašče raz adkryŭ svoj śpis, pačaŭ praviarać. U vyniku akazałasia, što majho proźvišča ŭ śpisie niama, a proźvišča hetaj dziaŭčyny jość. Mnie skazali, kab ja zabirała svaje rečy i vychodziła, — dzielicca niepryjemnymi ŭspaminami naša čytačka.
Stanaviłasia zrazumieła, što Nadzieja vybrała z dvuch aŭtobusaŭ na Minsk nie toj. A ŭ toj užo nie pierasiadzieš, vuń jon, pajechaŭ. I što rabić?
— Ja spytała vadziciela: «Kudy mnie iści, bo z-za vašaj pamyłki inšy aŭtobus užo zjechaŭ?» Mnie adkazali, što heta maja prablema, a aŭtobusu treba adpraŭlacca. Ja prasiła kiroŭcaŭ źviazacca z tym, inšym aŭtobusam, kab ja mahła pierasieści, bo pieravozčyk adzin i toj ža, tym bolš usio zdaryłasia nie pa majoj vinie. Prasiła pakinuć mianie ŭ hetym aŭtobusie, bo jon taksama jedzie ŭ Minsk, a napieradzie byli volnyja čatyry siadzieńni ŭ pieršym radzie, ich jašče nazyvajuć vadzicielskimi. Mnie admovili na abiedźvie prośby i paŭtaryli, što ja pavinna zabrać svaje rečy i vyjści na vulicu, inakš jany vykličuć palicyju, —— uspaminaje surazmoŭca.
Stanovišča abvastrałasia, ale Nadzieja ŭsio jašče sprabavała zmahacca.
— Ja admaŭlałasia vychodzić, bo razumieła, što vina całkam lažyć na kiroŭcy hetaha aŭtobusa, jaki praviaraŭ moj pašpart i ŭpuściŭ mianie ŭ sałon. Z-za jaho chałatnaści, nieprafiesijanalizmu ja pavinna była načavać na vakzale, zapłaciŭšy za bilet da Minska 99 rubloŭ. Ale ŭ vyniku vinavataj zrabili mianie, maŭlaŭ, čaho heta ja padyšła da hetaha aŭtobusa, a nie da susiedniaha? Kiroŭca navat nie dumaŭ prasić prabačeńnia i vyklikaŭ palicyju, — kaža naša čytačka.
Nadzieja sprabavała ŭsio rastłumačyć i ludziam u formie. Tyja vysłuchali, ale paprasili ŭsio ž vyjści z aŭtobusa. Dźviery začynilisia, jon zjechaŭ. Palicyjanty taksama syšli, inšych pytańniaŭ da dziaŭčyny ŭ ich nie było.
— Vy nie ŭjaŭlajecie, jak ja pieraniervavałasia. Byŭ vychodny dzień, achvočych zjechać mnostva, ja ŭžo nie raźličvała, što ŭvohule zmahu dabracca da Minska. Hrošaj na haścinicu i zvarotny bilet u mianie ŭžo nie było, viza zakančvałasia 18 lipienia, jašče i sumki hetyja, — dadaje surazmoŭca.
Praz paŭhadziny
Kašmar praciahvaŭsia paŭhadziny, pakul nie prybyŭ nastupny aŭtobus: taksama da Minska i taksama Intercars.
— Heta byŭ rejs na 23:50. U aŭtobusie było volnaje miesca, da taho ž kiroŭca trapiŭsia vielmi razumiejučy: hrošaj ź mianie jon nie ŭziaŭ, prosta zapisaŭ moj numar bileta, — praciahvaje Nadzieja.
Ranicaj dziaŭčyna była ŭ Minsku.
Pa viartańni jana nakiravała skarhu ŭ Intercars.
— Mianie šakavała toje, jak sa mnoj abyšlisia kiroŭcy pieršaha aŭtobusa. Na tabličcy byŭ napisany maršrut Varšava — Minsk, stajaŭ łahatyp kampanii. Zrazumieć samastojna, što heta nie moj aŭtobus, ja nie mahła. Da taho ž napieradzie jašče zastavalisia volnyja miescy. Mabyć, jany nie pradajucca i pryznačany dla kiroŭcaŭ, ale tearetyčna mianie ž mahli pasadzić na adno ź ich? — miarkuje naša čytačka.
Adkaz Intercars
Nadzieja atrymała adkaz Intercars z tłumačeńniami. I pieršaje, što dziaŭčynie paviedamili, — nijakich pravaadnosin pamiž joj samoj i kampanijaj niama, bo bilet nabyvaŭsia ŭ inšaj arhanizacyi, jakaja pracuje pa subahienckaj damovie: «Interkars Jeŭropa» pieravozčykam nie zjaŭlajecca, a tolki realizuje kvitki na rejsy roznych pieravozčykaŭ.
Adnak kampanija ŭsio ž vyśvietliła abstaviny spravy, u tym liku pazicyju niepasrednaha pieravozčyka.
Dziaŭčynie ŭkazali na abaviazak pasažyraŭ aznajamlivacca z praviłami pieravozki. U hetych praviłach jość ukazańnie na toje, što pasadka ŭ aŭtobus pačynajecca za 30 chvilin da adpraŭleńnia.
«30 chvilin času da adpraŭleńnia rejsavaha aŭtobusa nieabchodnyja dla taho, kab pasažyr da momantu pasadki moh skarystacca pasłuhami pasažyrskaha terminała ŭ punkcie adpraŭleńnia, u tym liku vyśvietlić, ź jakoj płatformy adpraŭlajecca jaho rejsavy aŭtobus (na elektronnym tabło abo ŭ kasie)», — havorycca ŭ adkazie kampanii.
Zychodziačy z pradstaŭlenaj Nadziei infarmacyi, u 23:15 z roznych płatformaŭ aŭtavakzała ŭ Varšavie sychodzili dva rejsavyja aŭtobusy ŭ Minsk: adzin z Krakava, inšy niepasredna z Varšavy.
«Biezumoŭna, kiroŭcy pieravozčyka źviarajuć proźviščy pasažyraŭ z pasadačnaj viedamaściu, adnak u načny čas aśvietlenaść niedastatkovaja, i pamyłka pry čytańni proźvišča na łacincy mieła miesca. I kali kiroŭca pamyliŭsia z pasadkaj pasažyra, to jon abaviazany byŭ hetuju pamyłku vypravić, tym bolš što na hetaje miesca pryjšoŭ pasažyr, jaki maje ŭsie zakonnyja padstavy dla pajezdki», — adznačyli ŭ Intercars.
Tam padkreślili, što ŭ kiroŭcy aŭtobusa byli ŭsie zakonnyja padstavy admović u pajezdcy ŭ suviazi ź nieadpaviednaściu bileta, jaki byŭ u pasažyra. U Intercars taksama dadali, što ŭ aŭtobusie volnych miescaŭ nie było, tamu dziaŭčynie i było prapanavana vyjści ź jaho. Nu a pakolki čas dla pasadki pasažyraŭ i pravierki dakumientaŭ u kiroŭcy abmiežavany, to na miesca vyklikali palicyju — kab źniać pasažyra z rejsa.
Jak skazana ŭ aficyjnym adkazie, vadzicielem nastupnaha aŭtobusa była akazana dapamoha va ŭrehulavańni situacyi, a pieravozčyk pajšoŭ nasustrač i nie staŭ spahaniać płatu za prajezd na inšym rejsie.
Uličvajučy ŭsio heta, u Intercars paličyli skarhu Nadziei nieabhruntavanaj.
