Fota: asabisty archiŭ
Kryścinie 24 hady, naradziłasia jana ŭ Maładziečnie. Paśla škoły dziaŭčyna skončyła kaledž u Minsku i pačała pracavać buchhałtarkaj. Paralelna vučyłasia na zavočnym adździaleńni Biełaruskaha dziaržaŭnaha ekanamičnaha ŭniviersiteta.
«Adtul u 2020-m mianie adličyli z čaćviortaha kursa. Pryčyna — nie źjaviłasia na siesiju, jana pačynałasia ŭ kancy vieraśnia. U toj momant ja ŭžo źjechała z krainy, aktyŭna ŭdzielničała ŭ pratestach, jak i ŭsie sumlennyja biełarusy. My z mužam «padarožničali» pamiž Kijevam i Varšavaj.
Paśla 2020-ha było jasnaje razumieńnie, što patrebna niešta rabić inšaje. U hod vybaraŭ nie zusim udałosia prykłaści ŭsie namahańni, jakija chaciełasia b. Čamu połk? Heta moc, lepšyja syny Biełarusi. Vielmi chaciełasia dałučycca. Tut ludzi, jakija buduć budavać Biełaruś», — raskazvaje jana.
U pačatku vajny Kryścina zapoŭniła ankietu ŭ čat-bocie pałka. Tady jana znachodziłasia ŭ Varšavie.
«Razhladali maju kandydaturu doŭha, adkazali mnie amal praz try miesiacy, — dzielicca jana. — Ź dziaŭčatami tut nie tak prosta. Nie biaruć tak šmat, jak chłopcaŭ.
U samoj ankiecie ja apisała svaje navyki, dośvied. Z pačatku vajny ja była vałancioram u adnym z varšaŭskich fondaŭ, jaki dapamahaŭ biežancam z Ukrainy. I druhi naš napramak byŭ źviazany z dapamohaj našym chłopcam, tady jašče bataljonu. Jak tolki połk mnie adkazaŭ, ja sabrała rečy i pryjechała va Ukrainu.
Nakont pazyŭnoha doŭha nie dumała. Vierš u Pietrusia Broŭki taki jość, jašče i voklič «Žyvie Biełaruś» zamianiali na «Pachnie čabor».
U pałku taksama muž Kryściny — jon trapiŭ tudy našmat raniej. Para razam amal dziesiać hadoŭ, jašče sa škoły.
«Mnie padabajecca ŭ pałku, strašna nie było.
Tut jość niekalki dziaŭčat. Chtości paramiedyk, chtości zajmajecca finansavymi, arhanizacyjnymi pytańniami. My ź imi abjadnoŭvajemsia, razam bavim čas. Jość svaje składanaści, ale kali ty na niejkaj idei, viedaješ, dziela čaho heta robiš, to ŭsio nie tak ciažka, jak zdajecca zboku.
Z prostych składanaściaŭ — niejkija pobytavyja rečy, naprykład, forma, srodki hihijeny», — dzielicca jana.
Kryścina pierad adjezdam z Polščy va Ukrainu. Fota: asabisty archiŭ
Paśla taho, jak dziaŭčynu ŭziali pres-sakratarkaj, dadatkovych pravierak, testaŭ dla jaje nie było.
Dla dziaŭčat u pałku Kalinoŭskaha jość padrychtoŭka pa abychodžańni sa zbrojaj, ale jana praściejšaja, čym dla vajaroŭ.
«My tut usie bajcy, pavinny ŭmieć usio, bo znachodzimsia na vajnie, — kaža jana. — Treba razumieć, što možna trapić u roznyja ŭmovy. Kali ty zapaŭniaješ zajaŭku ŭ čat-bocie, to pavinien być hatovym da ŭsiaho».
Niadaŭna pad Lisičanskam trapili ŭ pałon i vierahodna zahinuli niekalki kalinoŭcaŭ. Połk daviedaŭsia pra heta praz vyžyŭšych u tym bai vajaroŭ.
«Žudasny byŭ dzień. My nie viedali dakładna, što i jak na samaj spravie, čakali i źbirali infarmacyju. Aściarožničali, kab nie naškodzić chłopcam navat słovam.
Pa fotazdymkach pryšli da vysnovy, što čaćviora našych vajaroŭ, vierahodna, hieraična zahinuli na poli boju, ale ich ciełaŭ my nie majem. Jašče dva na dadzieny momant u śpisie na abmien vajennapałonnymi. Čakajem i robim usio mahčymaje, kab ich viarnuć», — kaža «Čabor».
Baćki dziaŭčyny jaje rašeńnie dałučycca da pałka nie padtrymali.
«Pra baćkoŭ mnie ciažka kazać, — pryznajecca Kryścina. — Nie razumiejuć, što adbyvajecca i navošta ja tut. Ciažkija adnosiny, amal nie kantaktujem. Ja telefanuju niekalki razoŭ na tydzień, kažu, što sa mnoj usio dobra, pytajusia, jak jany. Kali zachodzić razmova pra vajnu, to zaŭsiody sprečka, kładu słuchaŭku. Kali skazała, što budu ŭ pałku, to ŭ ich byli ślozy i nierazumieńnie».
Fota: asabisty archiŭ
Na vypady łukašenkaŭskich ŚMI ŭ svoj bok Kryścina reahuje z uśmieškaj.
«Jany havorać — značyć bajacca, narastaje strach», — upeŭnienaja dziaŭčyna.
«U nas u pałku adzinaja meta. Heta vielmi zaradžaje, daje siły iści napierad da volnaj Biełarusi, — dadaje jana. — Pieramoha va Ukrainie — heta adzin z punktaŭ na našym šlachu. Bieź niezaležnaj Ukrainy volnaj Biełarusi nie budzie. Tamu spačatku dasiahniem pieramohi tut, dalej — šlach dadomu».
Čytajcie taksama:
Chto takija «Atam», «Siabro» i «Papik». Raskazvajem pra traich bajcoŭ z pałka Kalinoŭskaha, jakija, napeŭna, zahinuli
Rasijanie ŭdaryli rakietami pa centry Vińnicy. Šmat ludziej zahinuła, u tym liku dzieci
Pavarot losu kalinoŭca Siarhieja Dziohcieva: źbierahaŭ pamiać pra vajennapałonnych, a ciapier sam takim staŭ
