— Jak čałaviek, jaki žyŭ u atmaśfiery tatalitaryzmu, a ciapier žyvie ŭ atmaśfiery vajny, ja baču dva traŭmavanyja narody, jakija nakiroŭvajuć svaju enierhiju nie tudy, kudy było b karyśniej, — piša pravaabaronca Taćciana Hacura-Javorskaja. — Abaraniać svaju hodnaść, u tym liku nacyjanalnuju, pažadana zaŭsiody, i ŭ pieryjad vajny — nie vyklučeńnie.
Ale niekatoryja kamientary mnie chočacca razbačyć.
Ź inšaha boku, ich časta pišuć ludzi, jakija paniaćcia nie majuć, što adbyvajecca va Ukrainie. Naprykład, kamientary, što «kali b biełaruskim palitviaźniam možna było vybrać, katavalnuju turmu ci Kijeŭ», to 100% vybrali b Kijeŭ.
Ja dumaju, što tak heta i było b, ale tolki tamu, što palitviaźni, taksama jak i bolšaść kamientataraŭ, nie žyli ŭ Kijevie i inšych haradach Ukrainy ŭ pieryjad vajny. Im zdajecca, što vierahodnaść papadarńnia rakiety ŭ vašu chatu minimalnaja i ŭ paraŭnańni z turmoj heta volnaje i navat kamfortnaje žyćcio.
Jak čałaviek, jaki da niadaŭniaha času znachodziŭsia ŭ Minsku, a zaraz žyvie ŭ Kijevie, ja liču heta pamyłkovym ujaŭleńniem. Jak adkazała na abvinavačvańni ŭ chejcie ŭkraincaŭ adna kijeŭskaja biełaruska — pryjazdžajcie siudy, tut vielmi mianiajucca adčuvańni.
Siabry, kali vy pamiatajecie 10—11 žniŭnia 2020 hoda ŭ Biełarusi, to voś u takoj emacyjnaj atmaśfiery žyvie Ukraina ŭžo čatyry miesiacy. Heta nie stan apošnich dvuch hadoŭ, kali ludzi žyvuć u čakańni pieratrusu, aryštu i mahčymaha terminu (što taksama žachliva) — heta čakańnie novych śmierciaŭ (što niepapraŭna i niezvarotna).
Nie, nichto nie biažyć užo ŭ bambaschoviščy, ale niekalki razoŭ za dzień padčas tryvohi dumaje, a moža mienavita zaraz darma nie schavaŭsia. Nichto nie skardzicca, što psichična nie vytrymlivaje, ale nieznajomyja ludzi štodzionna rydajuć na pachavańni.
Ja suprać chejtu, ale kali ja čytaju paviedamleńni a-la «kali ŭkraincy buduć nas chaić, to nie budziem dapamahać», to dumaju — kali vy dapamahajecie ŭkraincam, kab im spadabacca, to moža nie treba?
Viartajučysia da mierkavańnia, što ŭ vajennym Kijevie lepš, čym u biełaruskaj turmie — a ja nie viedaju. Časam mianie raduje, što ja nie ŭ biełaruskaj turmie i mahu być karysnaj, časam mnie nastolki baluča, što ja dumaju, u turmie, dzie ad ciabie ničoha nie zaležyć i tvaja zadača abaraniać tolki svaju hodnaść, było b praściej.
Mnie zdajecca, ja i nie vybirała nasamreč, dzie mnie być. Dzie akazałasia, tam starajusia trymać płanku.
«Vašy ruki va ŭkrainskaj kryvi». Čarhovaja chvala chejtu ad ukraincaŭ uzarvała bajnet
«Moja tvoja nie rozumije». Nierazumieńnie ŭkraincami biełaruskich realij ašałamlaje
