Pierš za ŭsio Andrej Pavuk spytaŭ Andreja Kamko pra nadzvyčajnaje zdareńnie ŭ RAUS, dzie zatrymany, pa aficyjnaj infarmacyi, padpaliŭ siabie i milicyjanta. Abodva ŭ vyniku zahinuli.
Kamko skazaŭ, što viadziecca rasśledavańnie, i jon nie moža heta kamientavać. «Kali projdzie rasśledavańnie, vyniki buduć apublikavanyja».
Pavuk spytaŭ, ci padabajecca staršyni Škłoŭskaha rajvykankama jaho praca. «Lubaja praca pavinna prynosić zadavalnieńnie. Mnie prynosić», — adkazaŭ toj.
Znajšoŭsia jon što raspavieści i pra dasiahnieńni: «litaralna na dniach novy dziciačy sadok uviali, jaki nie maje praktyčna anałahaŭ — z elektraaciapleńniem, padahrevam padłoh i inšaje», moładź pryjazdžaje, šmat pradpryjemstvaŭ, pracy chapaje, zarpłaty hodnyja, ź inšych abłaściej navat pryjazdžajuć.
— Skažycie, a ci jość muziej Alaksandra Łukašenki? — pačaŭ abvastrać Pavuk.
— Jość muziej u Aleksandryi, u škole, dzie Alaksandr Ryhoravič vučyŭsia.
— A pomnik?
— Jak možna žyvomu čałavieku stavić pomnik? — znajšoŭsia Kamko.
‒ Nu, čamu b nie? Chiba jon nie zasłužyŭ?
— Zasłužyŭ, ale pakul jašče nie zusim budzie pravilna.
— Kali pamre, tady pastavicie?
‒ Ja spadziavajusia, što heta nie zdarycca ŭ najbližejšy čas. Daj boh, jašče šmat hadoŭ Alaksandru Ryhoraviču. Niachaj žyvie i kiruje našaj dziaržavaj.
— Užo pažyŭ, chaj i inšym daść pažyć… — uzmacniŭ napružańnie Pavuk.
— Nie nam vyrašać…
— Jak nie nam? My ž na vybary chodzim.
‒ Ja pra toje, kolki hadoŭ žyć. A pra toje, kolki jamu kiravać, vyrašaje narod. Rašeńnie było pryniataja ŭ svoj čas, jano pravilnaje, vyvieranaje i svoječasovaje.
— Praŭda ŭ heta vierycie?
‒ Na 200%.
— Ja b chacieŭ, kab Cichanoŭski pakiravaŭ krainaj.
— Nu, ja dumaju, što naŭrad ci heta zdarycca, z ulikam taho, što jon znachodzicca ŭ miescach pazbaŭleńnia voli, i nie chutka adtul, ja spadziavajusia, vyjdzie, — spakojna adkazaŭ Kamko.
— Vy bačyli jaho roliki? Jaho narod palubiŭ i byŭ za jaho bolš, čym za Łukašenku.
— Napeŭna, heta vaša asabistaje mierkavańnie. Ja, naprykład, nie viedaju ŭ svaim asiarodździ čałavieka, chto palubiŭ by Cichanoŭskaha abo Cichanoŭskuju.
— Nie šanujuć ich u vas u Škłovie?
— A za što ich šanavać? Jany niešta dobraje zrabili?
— Nu, demakratyju, sumlennyja vybary imknucca arhanizavać…
— Nu, vy ž bačyli demakratyju ŭ niekatorych inšych krainach. Nam nie patrebnaja takaja demakratyja. Mianie jak hramadzianina Respubliki Biełaruś zadavalniaje ŭsio, što adbyvajecca ŭ nas.
— Dyk u nas ža ludziej zabivajuć. Na Ukrainu z terytoryi Biełarusi napadajuć — braty rasijanie napadajuć na Ukrainu z terytoryi Biełarusi. Vam padabajecca?
— Vy bačyli heta? — pa-raniejšamu spakojna praciahnuŭ Kamko.
— Dyk sam Łukašenka skazaŭ, što rakiety vypuścili, a to «jany b pieršymi napali».
— Nu značyć, była ŭ tym nieabchodnaść.
— Dyk vy za vajnu z Ukrainaj?
— Chto vam skazaŭ?
‒ Vy suprać?
— Što suprać?
‒ Vajny z Ukrainaj?
— Ja ŭ cełym suprać vajny, lubych vajennych dziejańniaŭ, — Kamko ŭpieršyniu prykmietna zaniervavaŭsia i rastłumačyŭ. — Tam viadziecca śpiecyjalnaja vajennaja apieracyja pa vyzvaleńni niekatorych terytoryj.
— Maryupal, bačyli, jak vyzvalili ŭščent? 25 tysiač zabitych maryupalcaŭ.
‒ Nu tak… a chto ich zabiŭ?
— Nu chto ich zabiŭ? — uśmichnuŭsia Pavuk i daŭ namiok. — Pakul vyzvalicieli nie pryjšli, nichto ich nie zabivaŭ.
— Nu vy tam byli, bačyli, što tam dziejecca? — sabraŭsia z adkazam staršynia.
— Nu vy tam byli, bačyli, što tak dziejecca? — u svaju čarhu pierapytaŭ Pavuk. — Pakul «vyzvalicieli» nie pryjšli nichto tam nie pamiraŭ, ruskamoŭny horad.
— Ja nie mahu hetyja pytańni abmiarkoŭvać, heta nie maja kampietencyja, — znajšoŭsia Kamko. — U vas kankretnyja pytańni jość niejkija da mianie?
— Andrej Leanidavič, nu heta… biaryciesia ŭžo za hałavu, nie słužycie Łukašenku, jon złačyniec.
— Ja kažu, u vas kankretnyja pytańni jość da mianie, niejkija prablemy, jakija treba vyrašyć? — ździviŭ vytrymkaj Kamko.
— Dziakuj, što pahavaryli. Chutka my vas vyzvalim, paciarpicie krychu.
«Nie čuŭ pra takich, chto nie lubić Łukašenku». Błohier Pavuk abzvońvaje siłavikoŭ
Jak vyhladaje kvatera Andreja Pavuka paśla pieratrusu
«Vyvodzili z chaty ŭ naručnikach». Zatrymlivali i aštrafavali baćkoŭ śpiavački Marharyty Laŭčuk
