Čamu mohuć nie dapamahać siesii ŭ psichołaha?
«Kali čałaviek tak kaža, to,chutčej za ŭsio, tut majecca na ŭvazie, što jon pryjšoŭ sa svaimi čakańniami, a jany nie supali z realnaściu. Naprykład, jon choča za piać sieansaŭ vyrašyć usie svaje pytańni ŭ žyćci. A tak nie atrymałasia, — razvažaje śpiecyjalist. —
Z adnaho boku, zvyčajna praca ź psichołaham praduhledžvaje vyrašeńnie prablem, jakija iduć ź dziacinstva, źmienu charaktaru.
Ciapier u nas takija abstaviny, kali treba prapracoŭvać toje, što adbyvajecca tut i ciapier, kab vytrymać. Moža nie zastacca sił na prapracoŭku dziciačych traŭm».
Nastupny kiejs — kali rasčaravańnie ŭ tym, što adbyvajecca navokał, u asabistym žyćci, moža adbivacca na pracy ź psichołaham.
«Samaje spakuślivaje — skazać, što heta psichołah drenny. Naprykład, nie chapaje jamu vopytu, viedaŭ. Tak byvaje, ale, mahčyma, vam prosta nie pasuje toj mietad, jaki ŭžyvaje śpiecyjalist.
Tut važna, kab sam čałaviek rastłumačyŭ, što jamu nieabchodna. Jak pracavać, kali pacyjent nie kaža pra svaje patreby?
Niekatoryja iduć da inšaha śpiecyjalista i raskazvajuć, jaki drenny byŭ papiaredni psichołah. U takim vypadku hety inšy śpiecyjalist pavinien paraić klijentu viarnucca da papiaredniaha psichołaha i parazmaŭlać na hetuju temu ź im, kali bačyć, što maje miesca niehatyŭny pieranos.
Treba być ščyrym sa śpiecyjalistam. Razabracca, što ty maješ na ŭvazie, kali kažaš, što siesii tabie nie dapamahajuć. Heta jak ź lekami. Padajecca, što ničoha nie pracuje, a potym sprabuješ ich admianić i vyśviatlajecca, što jany nasamreč mieli efiekt, ale ty hetaha nie bačyŭ».
Niekatoryja zaŭvažajuć, što prychodziać da psichołaha prosta parazmaŭlać. Heta prablema?
Natalla tłumačyć, što časta ŭ ludziej niama dakładnaha zapytu.
U idealnaj situacyi varta zadać sabie pytańni: dla čaho mnie patrebny psichołah i jakuju dapamohu ja chaču atrymać. Ale kali adkazać na ich vy nie možacie, to heta nie značyć, što da psichołaha nie varta iści.
Vam prosta patrebny čas na farmulavańnie prablemy.
«Kab pajści ŭ hłybiniu, pavinien być davier pamiž psichołaham i klijentam. Na jaho ŭstalavańnie patrebny čas. U mianie navat była adna klijentka, jakaja skazała, što na praciahu paŭhoda zachodziła na maju staronku i pryhladałasia da mianie».
Zvyčajna ludzi bajacca kazać pra svaju niaŭpeŭnienaść, tamu što jość strach peŭnaj reakcyi śpiecyjalista.
«Jak psichołah adreahuje na temu, prośby, składanaści, na toje, jak ja razmaŭlaju ci naadvarot maŭču pra štości? Kali ty źbiraješsia ŭ niejkaje niebiaśpiečnaje padarožža, to tabie treba być upeŭnienym u čałavieku, ź jakim u jaho jedzieš».
Peŭny čas na siesijach my addajom, kab ustalavać davierlivyja adnosiny, i heta narmalna, kaža Natalla.
Prosta parazmaŭlać — heta mahčymaść zrazumieć, što za śpiecyjalist pierad taboj, jak jon stavicca da tvaich składanaściej. Takoje testavańnie psichołaha.
«Pa-druhoje, čałaviek moža być sam nie hatovy da taho, kab dakranucca da svaich prablem. Jamu patrebny čas, kab prosta pachadzić vakoł prablemy, advažycca. Hetyja «pustyja razmovy», jak ich nazyvajuć, taksama vielmi važnyja».
Byvaje, što sam psichołah nie padychodzić pacyjentu. Klijent padśviadoma nie bačyć jaho ŭ jakaści śpiecyjalista, jaki moža jamu dapamahčy. Heta taksama pytańnie davieru da śpiecyjalista ci siabie (adčuvaju, što niešta nie tak, ale nie mahu pryniać rašeńnie skazać pra heta psichołahu ci prosta znajści inšaha).
«Ci, naprykład, psichołah moža vyklikać zanadta mocnyja pačućci. Jość taki fienomien, jak pieranos, śpiecyjalist vam nahadvaje (vyhladaje padobna ci maje charaktarałahičnyja rysy) čałavieka, jaki vas paraniŭ raniej.
U takim vypadku moc pačućciaŭ budzie zaminać pracavać, i, viadoma, treba mianiać śpiecyjalista, nie być achviarnym i nie katavać siabie siesijami».
Što rabić, kali čałaviek nie viedaje, z čaho pačać razmovu?
Natalla kaža, što časam pacyjenty tydzień dumajuć, pra što jany chočuć parazmaŭlać ź psichołaham.
«A potym padśviadomaje pačynaje błakavać heta. Navat u maich klijentaŭ, ź jakimi ja pracuju nie pieršy miesiac ci hod, takoje byvaje, kali jany prychodziać z nadta balučymi dla ich temami.
Ci druhi varyjant, kali pacyjent doŭha ŭžo chodzić na terapiju, a potym zaŭvažaje, što ŭ niejki momant nie stała pra što havaryć. Tut sapraŭdy treba padvieści vyniki sumiesnaj pracy i šukać inšaha śpiecyjalista — vaš psichołah moža nie źjaŭlacca dla vas aŭtarytetam u prapracoŭcy niejkaha nastupnaha pytańnia. Heta jak pryjści ŭ apteku pa abutak. Nie tudy».
A što, kali ty nie adčuvaješ emocyj? Heta moža škodzić terapii?
«Ciapier vielmi składany čas, sapraŭdy my šmat pieražyvajem, naša cieła źbiraje ŭ sabie vyniki hetych chvalavańniaŭ. Pačućci błakujucca, — zaŭvažaje psichaterapieŭt. —
Niekatoryja žyvuć, jak lalki. Naprykład, tolki złujucca, a bolš ničoha. Jość psichałahičnyja akaličnaści, jakija źviazanyja z tym asiarodździem, u jakim my znachodzimsia.
Arhanizm zachoŭvaje siabie — jon źnižaje adčuvalnaść receptaraŭ, kab hety śviet nas nie raniŭ zanadta. I heta narmalna».
Čałaviek maje prava pryjści da psichołaha i skazać, što jon ničoha nie adčuvaje: ni złości, ni radaści, ličyć Natalla.
Ale jon moža chacieć ich viarnuć. Pracavać z takoj prablemaj treba vielmi aściarožna.
«Ujavicie sabie, što vy vychodzicie hołym u sarakahradusny maroz. Što z vami adbudziecca? Važnyja aściarožnaść i pastupovaść u pracy z takoj prablemaj, bo arhanizm źnižaje adčuvalnaść receptaraŭ pa važkaj pryčynie.
Emocyi — heta vielmi važna. Ale byvajuć časy, kali treba abapiracca bolš na rozum, maral, pohlady. I na hetym peŭny čas možna žyć, bo na pačućciach składana, možna z'variacieć».
Byvajuć advarotnyja situacyi, kali arhanizm vydaje šmat pačućciaŭ. Čałaviek pastajanna złujecca ci znachodzicca ŭ depresii, i heta taksama zaminaje pracy psichołaha, bo moc pieražyvańniaŭ nie dazvalaje dumać i asensoŭvać.
«Tut jość sens pačynać terapiju na lekach, — razvažaje Natalla.
— Jość vypadki, i ciapier ich bolš, kali spačatku treba iści mienavita da psichijatra. Bieź lekaŭ niama sensu ŭ siesijach ź psichołaham, bo pačućci zachlistvajuć i arhanizm patrabuje dapamohi, kab ich źmienšyć.
Psichijatry prapisvajuć antydepresanty albo supraćtryvožnyja preparaty, jak krychu vyraŭniajecca ŭzrovień emocyj, možna pačać pracavać z psichołaham».
Ci varta iści da psichołaha, kali čałavieku drenna, ale sfarmulavać, pa jakoj pryčynie, jon nie moža?
«Tak, varta. Kali čałaviek moža skazać, z čym jon idzie da śpiecyjalista — heta idealny varyjant, ale tak byvaje zusim nie zaŭsiody, i my ŭmiejem pracavać z zapytami roznych uzroŭniaŭ.
U mianie, naprykład, była klijentka, jakaja pryjšła na pieršuju siesiju i dvaccać chvilin tolki płakała. Dyk i što? Idzi i padumaj, jaki tvoj zapyt? Nie!
Čałaviek znajšoŭ miesca, dzie jon moža płakać i jamu ničoha pra heta kryŭdnaha nie skažuć. Niekatorym prosta treba bolš času ci dapamoha, kab sfarmulavać zapyt».
Natalla zaŭvažaje, što «svajho» śpiecyjalista možna znajści ź pieršaha razu, a možna — i ź piataha. I, mahčyma, u toj pieršy raz, vy sami byli niehatovyja pracavać. Ale kali vam drenna, treba być upartym u pošuku dapamohi.
«I jašče chacieła b skazać adnu vielmi važnuju reč — śpiecyjalist pavinien sam mieć vopyt asabistaj terapii i svaje prapracavanyja traŭmy, viedać psichaterapieŭtyčny praces z punktu hledžańnia klijenta, razumieć składanasci, pakuty i supraciŭleńnie, praź jakija prachodzić čałaviek u terapii. Jon pavinien nie prosta viedać heta, ale adčuć i na svajoj skury, bo reta vielmi składanaja praca, na jakuju patrebnyja siły i mužnaść.
Bolš za toje heta spryjaje pavazie da čałavieka, jaki advažyŭsia pryjści pa dapamohu».
Čytajcie taksama:
Hadami štodzień visieŭ na turniku i vyras na 8 santymietraŭ. Realna?
«Heta ŭzakonienaja manijakalnaja patreba źniščać usio žyvoje». Psichołah — pra maradziorstva i žorstkaść vajskoŭcaŭ
