«My paznajomilisia ŭ 2016 hodzie ŭ šerahach «Pravaha sektara», ja była ŭ adnym z padraździaleńniaŭ, a jon akurat da nas pryjechaŭ. Potym razam padpisvali kantrakty z Uzbrojenymi siłami Ukrainy. U jaho z hetym byli peŭnyja ciažkaści, bo jon byŭ hramadzianinam Biełarusi. Spačatku jon byŭ razam z nami ŭ 54-j bryhadzie, a potym pieravialisia ŭ 46-y bataljon «Danbas — Ukraina».
Kanstancinu Dziubajłu było 34 hady
Halina raskazvaje, što Kanstancin udzielničaŭ u mnohich bajach. Jon vyjšaŭ žyvym ź vialikaha boju 16 śniežnia 2016 hoda na Śvietładarskaj duzie, dzie zahinuła šmat dobraachvotnikaŭ.
«Kościa byŭ vielmi kreatyŭnym da roznych formaŭ viadzieńnia vajny, ničoha nie bajaŭsia, jašče i nas usich padbadziorvaŭ. Krychu raskazvaŭ pra svajo dziacinstva. Jak jon baviŭ čas u lesie, u vioscy. Nakolki my viedajem, jon vyras u siamji vajskoŭcaŭ».
Pavodle tavaryšaŭ pa słužbie, Dziubajła kazaŭ, što vajuje nie tolki za Ukrainu, ale i za źmianšeńnie ŭpłyvu Rasii ŭ śviecie, u tym liku ŭ Biełarusi. Razumieŭ, što svaboda na radzimie niemahčymaja, pakul u Rasi taki impierski apietyt, kaža Halina Klempoŭz. Maryŭ pra ŭkrainskaje hramadzianstva, ale hety praces čamuści tarmaziŭsia.
«Apošni raz jon mnie skazaŭ pra hramadzianstva: «Usio potym, spačatku pieramožam». Kościa byŭ vielmi razumny, erudavany čałaviek, ale pry hetym časta nie chacieŭ hetaha demanstravać, navat čas ad času sprabavaŭ uklučyć niejkaha durnia, kab da jaho nie było dadatkovaj uvahi».
Kanstancin Dziubajła zahinuŭ u kancy krasavika ŭ bai miž Marjinkaj i Dakučajeŭskam Danieckaj vobłaści. Na toj čas jon słužyŭ u 46-m asobnym bataljonie śpiecyjalnaha pryznačeńnia «Danbas — Ukraina». Zahinuŭ ad papadańnia snarada.
«Jaho pachavali ŭ Kryvym Rozie 28 krasavika. Tam ciapier jaho žonka. Jon sustreŭ Janu ŭ Papasnaj Danieckaj vobłaści, dziaŭčyna pracavała dyrektarkaj krajaznaŭčaha muzieja, dziaciej u ich nie było. Niekalki razoŭ sychodziŭ z vojska, ale potym usio adno viartaŭsia. Niekalki tydniaŭ tamu jon vyjšaŭ z abłohi ŭ Ściapnoj Danieckaj vobłaści. My jamu jašče źbirali dapamohu. Mieŭ padziaku ad prezidenta Ukrainy», — raskazvaje «Piarlinka».
Kaciania ŭ torbie Kanstancina Dziubajły. Fota stała virusnym va ŭkrainskim internecie
U Kanstancina Dziubajły było adrazu niekalki pazyŭnych.
«Fieniks» — heta asnoŭny, samy-samy jahony pazyŭny, jon tak pradstaŭlaŭsia, kali pryjšoŭ da nas. «Dranik» — tak nazyvali jaho samyja blizkija pabracimy, bo jon śmiajaŭsia, kab jamu ŭvieś čas rabili draniki, bo biełarus i jamu nie chapaje kruchmału ŭ kryvi. Jašče žartavaŭ, što rasijskija kuli jaho nie biaruć, bo ich treba mazać bulbaj pierad hetym. Va USU jaho apošnim časam nazyvali prosta «Biełarus». Jašče da jaho časta źviartalisia «Kali», bo jon na luboje pytańnie potym pierapytvaŭ pa-biełarusku «Kali?»».
Kanstancin «Fieniks» Dziubajła staŭ piatym biełarusam, jaki zahinuŭ, vajujučy na ŭkrainskim baku.
Raniej nia stała Illi «Litvina» Chrenava, Alaksieja «Tura» Skobli, Źmitra «Terora» Apanasoviča i Źmitra «Hansa» Rubašeŭskaha.
Pryjechaŭ vajavać sa 100 dalarami ŭ kišeni, maryŭ pra kvateru na Dniapry. Historyja biełaruskaha dobraachvotnika, jaki zahinuŭ va Ukrainie
Śmiarotna paranieny, zastaŭsia prykryvać svaich. Chto taki biełarus «Tur», zabity pad Kijevam
Jak zahinuŭ dobraachvotnik Źmicier Apanasovič? Raskazvajuć jaho paplečniki
