Fota: asabisty archiŭ
«Ja pamiataju sustrečy z panam prezidentam, tak ja jaho nazyvaŭ, chacia jon zaŭsiody piarečyŭ mnie, što nie mieŭ takoha tytułu, — piša jon. —
My niekalki razoŭ sustrakalisia ŭ ambasadzie Słavackaj Respubliki ŭ Minsku, razvažali pra padobnuju pakručastuju historyju biełaruskaha i słavackaha narodaŭ, pra pahrozu źniknieńnia słavackaj movy ŭ minułym i ab ciažkim stanoviščy biełaruskaj movy siońnia. Abmiarkoŭvali moŭnuju i hienietyčnuju blizkaść biełarusaŭ i słavakaŭ, choć my nie susiedzi.
Rady, što padčas adnoj z takich sustreč mnie ŭdałosia pierakanać spadara prafiesara napisać uspaminy pra raspad Savieckaha Sajuzu, bo jon byŭ niepasrednym udzielnikam tych padziej. Spačatku pan Stanisłaŭ admaŭlaŭsia, kazaŭ, što jon nie historyk, ale pastupova ideja zachapiła jaho. Heta jakraz było ŭ toj čas, kali jon nie moh vyjazdžać za miažu čytać lekcyi. Mnie paščaściła paspryjać atrymańniu aŭtaram tvorčaj stypiendyi dla padrychtoŭki rukapisu.
Kali kniha «Majo žyćcio, krušeńnie i ŭvaskrašeńnie SSSR» vyjšła, spadar Šuškievič prynios mnie adzin ź pieršych troch asobnikaŭ z pryśviačeńniem «adnamu z hałoŭnych vinavatych u napisańni hetaj knihi».
Toj aŭtohraf
Ja vysoka caniŭ pradbačlivaść, palityčnuju razvažlivaść i čałaviečnaść prafiesara Šuškieviča. Niahledziačy na toje, što jon byŭ u apazicyi, jon spraviadliva aceńvaŭ niekatoryja dziaržaŭnyja dziejańni svaich apanientaŭ, asabliva kali jany byli nakiravany na zachavańnie suvierenitetu Biełarusi.
Ja budu zaŭsiody pamiatać tyja dobryja słovy, jakija skazaŭ mnie pan prafiesar pra maju dypłamatyčnuju misiju. Nikoli jon ničoha nie prasiŭ dla siabie. Nikoli. Jon zaŭsiody dapamahaŭ inšym.
Spadar prezident, darahi siabar, ja rady, što znaŭ Vas.
Pasyłaju Vam pryvitańnie z Bracisłavy na šlachu ŭ Viečnaść. Niachaj Vam budzie lohkaj biełaruskaja ziamla».
Pieršy kiraŭnik niezaležnaj Biełarusi pamior u noč na 4 maja ŭ Minsku, va ŭzroście 87 hadoŭ. Da apošnich dzion svajho žyćcia Šuškievič zastavaŭsia bieskampramisnym praciŭnikam dyktatury Łukašenki.
«Chier jany čym biełarusaŭ voźmuć!» Viadomyja asoby zhadvajuć Stanisłava Šuškieviča
