Prysud redaktaram «Našaj Nivy» vyniesieny ŭ dni, kali ŭ nas na vačach historyja paskoryłasia. Adbyvajecca toje, što adbyvałasia nie raz: dyktatarskija režymy, apjanienyja ŭłasnaj biespakaranaściu, hinuć ad ułasnych pamyłak.
Ad losu Ukrainy ciapier zaležyć i los Biełarusi, i los kožnaha z nas, i kolki jašče buduć mučyć redaktaraŭ «Našaj Nivy», i kolki jašče buduć mučyć dziasiatki tysiač takich, jak jany.
Što možam rabić my z vami? Trymacca adno adnaho, svaich pierakanańniaŭ i zachoŭvać čałavieka ŭ sabie.
Našy dumki — z Andrejem i Jahoram. A Andrejevy i Jahoravy dumki, my ŭpeŭnienyja, — z nami, i z vami, a najpierš z tymi, chto ciapier va Ukrainie. Sprava žyćcia Skurko i Marcinoviča — «Naša Niva» — praciahvajecca. Praź ich, praz nas žyvie Biełaruś.
***
Vy možacie padtrymać našaniŭcaŭ listami.
SIZA-1, vuł. Vaładarskaha 2, 220030, h. Minsk
Marcinoviču Jahoru Alaksandraviču,
Skurko Andreju Hienadzieviču.
Jak prachodziŭ sud nad našaniŭcami. Vosiem miesiacaŭ jany praviali za kratami pa absurdnym abvinavačvańni
«Pry dyktatury kali ty najlepšy, pa tabie buduć bić». Kalehi raskazvajuć pra Jahora Marcinoviča, siońnia ŭ jaho dzień narodzinaŭ
«Heta ŭsio miniecca, a my zastaniomsia». Siońnia dzień naradžeńnia Andreja Skurko. Pačytajcie, što piša jon u apošnich listach, i raniej nieviadomyja fakty pra jaho
