Śviatłana Aleksijevič. Fota: D. Umbraso / LRT.
Raniej toje samaje vydańnie nazyvała Aleksijevič «staroj duroj», «niedalokoj», «babkoj-jožkoj» i «odnim iz idieołohov diestruktivnoj oppozicii»
«Iskrieńnie chočietsia poprosiť požiłuju užie žienŝinu: nie nado bolšie dumať. Prirodoj, očievidno, v dannom słučaje opcija nie priedusmotriena. Začiem vy soprotivlajetieś prirodie?» — pisała «SB».
«Ona vied́ niedalokaja, naša tiotia Śvieta», — śćviardžała hazieta.
«Vot ona i łžiot, i fiejki razhoniajet, i jerieś niesiot, zvanijem prikrytaja».
«Śvietłana i nikohda-to nie blistała, skažiem priamo. K starosti i sovsiem stała javlať soboj nahladnyj primier toho samoho blednolicieho, kotoryj na hrabli hotov nastupať i piatyj raz, i skolko poprosiat», — ličyć «SB. Biełaruś siehodnia».
«Polka Olha Tokarčuk i Śvietłana Aleksijevič, na moj vzhlad, k litieraturie nie otnosiatsia. Už na urovnie mirovoho priznanija — točno».
«Tietia Śvieta naša mohła by uši i pomyť. […] No usłyšať narod Aleksijevič nie sumieła ni tohda, ni siejčas».
Niaredka prezidenckaja hazieta piša proźviščy dziejačaŭ kultury z maleńkaj litary: «Imienno tak i dla etoho rabotajut aleksijeviči, mackieviči, šparahi, žbankovy, koršunovy, čierniavskije».
Samoj Śviatłanie Aleksijevič vydańnie słova ni razu nie davała.
73-hadovaja Śviatłana Aleksijevič — adzinaja biełaruska, jakaja ŭhanaravanaja Nobieleŭskaj premijaj. Jana taksama na siońnia samaja vydavanaja i samaja pierakładanaja, u tym liku ŭ Kitai i ZŠA, biełaruskaja piśmieńnica.
Niahledziačy na heta, dziaržaŭnyja ŚMI ni razu nie davali joj słova ad času atrymańnia joj Nobiela, a paśla 2020 hoda pierajšli da adkrytaha ckavańnia.
«SB. Biełaruś siehodnia» — heta vydańnie Administracyi prezidenta. Jak i inšyja padobnyja ŚMI, jano farmalna ličycca «dziaržaŭnym», ale ŭ realnaści nie adlustroŭvaje ŭsiaho śpiektru mierkavańniaŭ hramadzian dziaržavy.
Čytajcie taksama: Śviatłana Aleksijevič raskazała, što pabačyła dobraha ŭ 2021-m
Śviatłana Aleksijevič: Mierkiel pierabolšvaje, kali ličyć, što na Łukašenku možna ŭpłyvać
