«Ja adčyniŭ, mnie kryčać: «Na padłohu!», zalatajuć u ekipiroŭcy, u broniekamizelkach čatyry čałavieki z HUBAZ. Ja loh na padłohu, mnie čymści pačali śviacić u vočy, ruki za śpinu i nakinuli kajdanki.
Anatol Kudłasievič paśla suda. Fota spring96.org.
Pakazali niejkuju pastanovu na vobšuk ad 7 vieraśnia, što za kryminalnaja sprava, ja tak i nie zrazumieŭ, niejkaja ci to viciebskaja, ci to mahiloŭskaja. Ja pytaŭsia, mnie kankretna nie skazali, — kaža Anatol Kudłasievič. — Paśla pačaŭsia vobšuk. Mnie niekalki miesiacaŭ tamu KDB rabiŭ vobšuk, dyk toje było kulturna, šufladku adčyniać, pahladziać — začyniać.
A hetyja kavu pavysypali, muku, krupy, cukar, knižki z palic paskidvali, navat nie prahladali ich.
Kuchnia Kudłasieviča paśla pieratrusu.
Prosta ryli ŭsio, zryvali, łamali. Hitaru raźbili: ubačyli na joj bieła-čyrvona-bieły matuzok i z krykam: «Heta bečebešnaja hitara!» — bach! bach! jaje.
Ja navat skazaŭ: «Ty što robiš, hitara starejšaja za ciabie, sumleńnia ŭ vas niama!» To mianie adzin raz navat udaryli dałońniu.
Ale ja spakojna siabie pavodziŭ, mo ich toje taksama raźjatryvała.
Što jany šukali, ja nie viedaju. Ja ich papiaredziŭ: «Raniej u mianie pravodzili vobšuk rabotniki KDB, moža, što padkinuli». Ale hetyja adkazvajuć: «Ničoha vam nie padkinuli, my ničoha nie znajšli».
Pryčym ja siadzieŭ u pakoi z tym, chto afarmlaŭ papiery, na kuchni jany sami znachodzilisia. Ja ŭbačyŭ, što tam narabili, tolki paśla, kali dali zajści i leki z saboju ŭziać. Skazaŭ im tady: «Kali nie vypju tabletki, to ja trup. Vam ža nie treba druhi Ašurak?»
Zabrali try noŭtbuki, telefony, roznyja emblemy z «Pahoniaj», usiakaje takoje.
Ściažok na łodžyi ŭ mianie lažaŭ, jany zapchali mnie jaho za kaŭnier i fatahrafujuć mianie. Znajšli sini dynamaŭski šalik stary, na im taksama «Pahonia», dyk toj šalik mnie na šyju nakinuli i taksama fatahrafavali.
Paśla mianie pavieźli ŭ budynak HUBAZiK na Revalucyjnaj. Pahavaryli tam sa mnoju, pierakonvali: «Vy, bečebešniki, zombi ŭsie, chočacie revalucyi, kryvi, vajny…» A ja svaje arhumienty im.
Tady adzin spytaŭsia, ci nie chaču ja dla BT niešta skazać? Ja nie viedaju, čamu i pahadziŭsia, chviliny paŭtary na kamieru vykazaŭsia. Raskazaŭ, što padpisany na niekatoryja telehram-kanały, bo manitoru ŭsiu infarmacyju. A što mnie chavać? Heta ž nie zabaroniena.
Paśla inšy, staršy pa zvańni, taksama pačaŭ sa mnoj havaryć, maŭlaŭ, bečebešniki racyi nie majuć. Jon mianie chvilin 15 zdymaŭ, zadavaŭ pytańni: pra Cichanoŭskaha, Cichanoŭskuju, pra Paźniaka.
Kaža: «Cichanoŭskaja ž lalkavod». Ja adkazvaju: «Jana nie chacieła nikudy leźci, situacyja jaje vymusiła». Nu i hetak dalej u takim duchu.
Paśla, praŭda, ja padumaŭ: vyražuć ža i zmantujuć paśla tak, jak im treba. Ale kazaŭ ja ŭsio toje, što zvyčajna kažu, nie kryviŭ dušoju. A čaho mnie bajacca? Ja ž nie kraŭ, nie zabivaŭ.
Zatym mianie advieźli va Frunzienski RAUS. Tam mnie napisali administratyŭnaje parušeńnie: typu ja vyviesiŭ bieła-čyrvona-bieły ściah z «Pahoniaj» na łodžyi. Niejkija patrulnyja typu išli i ŭbačyli.
I fota navat dałučyli — ale ž u mianie takoha ściaha, kab z «Pahoniaju», nikoli nie było. Pryhladzieŭsia: łodžyja maja, a ściah pryfotašopili.
Zatym mianie ŭ stakan, tam nas było troje. Adzin z chłopcaŭ — Linaŭ? Linioŭ? — atrymaŭ paśla 15 sutak za toje, što ŭ jaho mašynie lažała paduška z «Pahoniaj».
Paśla pavieźli na Akreścina, ale ja pakazaŭ paśviedčańnie invalida druhoj hrupy, to mianie viarnuli nazad va Frunzienski. Tabletki dali, u prybiralniu zvadzili.
I tam na nastupny dzień sud pa skajpie. Mnie štraf 100 bazavych. Miarkuju, heta ŭsio było zahadzia vyrašana, bo milicyjant, jaki składaŭ pratakoł na mianie, tak i kazaŭ: «Ulepiać vam 100 bazavych i pajedziecie dachaty zaŭtra».
100 bazavych dla mianie vialikaja suma, 2900 rubloŭ. U mianie hrupa invalidnaści nie daje mahčymaści pracavać, piensija pa invalidnaści — 500 rubloŭ. Voś i ŭvieś moj dachod. Jak budu płacić štraf? Dy nie viedaju».
