«Stralać pačali adnačasova»
Asłanian źviartaje ŭvahu na toje, što videazdymki zmantavanyja, tamu zastajecca adkrytym pytańnie, jakaja častka materyjału trapiła na videa, a jakaja nie patrapiła. Adnak pa kamiery z boku siłavikoŭ vidać, što, kali siłaviki ŭvarvalisia, strełaŭ u ich u hety momant nie było.
— Mahčyma, jon [Zielcer] syšoŭ uhłyb kvatery. Siłaviki zabiehli. Strełaŭ niama. I potym my bačym z kamiery, jakaja zdymaje Zielcera sa śpiny, što streły prahučali adnačasova. Pry hetym stojka ŭ jaho vyraznaja, heta nie manieŭr uchileńnia, jon nie z chovanki — jon staić. Vidać, što jon nie adkryŭ ahoń adrazu, jak tolki jany ŭvarvalisia. Jany ŭvarvalisia, ahledzielisia i atrymali ad jaho padkazku pra dalejšyja dziejańni.
Treba ŭbačyć u ich dziejańniach [supracoŭnikaŭ KDB] hramatnaść, tamu što pa žoncy biazzbrojnaj ich vyvučka vyrazna zusim skazała «stop», i jany stralać nie stali.
— Na kadrach my nie bačym dymu ad zbroi. Jon pavinien być?
— Nie. Heta viertykałka. Ich vielmi šmat padobnych. Beretta jość takaja ž, IŽ taki ž jość, TOZ. Heta viertykałka dla spartovaj strelby pa spodačkach, ale jany padychodziać i dla palavańnia.
I heta zbroja adnaho strełu. U ciabie niama mahčymaści i času na pierazaradku.
Pierazaradka tam składanaja: pierałomka, adpaviedna treba adkryć, pierałamać, ekstradavać dźvie hilzy, chutčej ekstraktar spružynny, jak u luboj sučasnaj strelby. My nie bačym, ci byŭ na Zielcera bojezapas abo było tolki dva patrony. Treba adniekul dastać dva patrony, ustavić ich, pakłaści strelbu ŭ bajavoje stanovišča, prycelicca i strelić. Niama takoha šancu. I Zielcer, jak čałaviek, jaki vałodaje strelbaj, vydatna razumieŭ, što streł budzie tolki adzin — dupletam z dvuch stvałoŭ albo pa čarzie.
Całkam mahčyma, ciažka pa videazapisie zrazumieć, ci jon zrabiŭ dva streły abo adzin. Ale stralać pačali adnačasova.
«Jany paniaćcia nie mieli, jaki jon i ci jość u jaho zbroja»
— Čamu supracoŭniki KDB byli bieź śpiecyjalnaha abmundziravańnia. Jany, atrymlivajecca, nie viedali, da kaho iduć ci nie čakali? KDB zajaviŭ potym, što jany išli zachoplivać terarysta. Ale čamu tady iduć u lohkaj vopratcy?
— My, z adnaho boku, miarkujem, jak pravilna heta rabić, pa halivudskich bajevikach. A ź inšaha boku, pa spravazdačnaści nam pradjaŭlenaj, kali pośpiech na ich baku. I kožny raz heta pavinna padniać u našym ujaŭleńni ŭzrovień ich prafiesijanalizmu.
Jany iduć brać ajcišnika, stvoł — u nos i jon zaraz prosta voś tut… Ničoha padobnaha. Mienavita tamu jany byli absalutna nie hatovyja. Jany paniaćcia nie mieli, jaki jon, ci jość u jaho zbroja albo nie. Zbroja ŭ rukach u jaho stała dla ich absalutnaj niečakanaściu. Jany nie padazravali, što jon uzbrojeny. Mahli b pahladzieć jaho asabistuju spravu nahladnuju. Tam napisana, što ŭ jaho viertykałka jość. Jany nie znajšli času. Ale pry hetym jany išli brać macioraha złačyncu. Niešta takoje adčuvańnie, što nie macioraha i nie złačyncu, nie terarysta. Tym bolš, što dla hutarki z hetym čałaviekam u ich byŭ vielmi šyroki śpiektr mahčymaściaŭ. Nieabaviazkova było łamicca, stralać, pahražać i naohuł brać šturmam. Ale jany vyrašyli, što tak budzie strašniej, tak budzie kruciej.
Na pytańnie, jak aceńvaje dziejańni supracoŭnikaŭ KDB, jakija stralajuć, kali ich kaleha pierad imi, bo možna było jaho zakranuć, Asłanian, nie vyklučyŭ, što takoje mahło adbycca.
— Čamu vy napisali, što dystancyja nastolki karotkaja, što bojeprypasy nie majuć značeńnia. Pra što heta moža kazać?
— Heta dla tych, chto pačynaje spračacca, što karciečču Zielcer pavinien byŭ adnym strełam usich, chto stajaŭ u dźviarnym prajomie, pakłaści. Šrotavy zarad zaŭsiody raskryvajecca na dystancyi bolš za 15 mietraŭ. Da 15 mietraŭ niavažna, čym ty stralaješ. I drobny ŭ ciabie šrot abo bujnaja karcieč, jano idzie praktyčna pa pamiery dyjamietram stvała. Amal što adna cełaja kula, tolki nie manalitnaja. A paśla 15 mietraŭ — zvyčajna na 20 mietrach — adbyvajecca raskryćcio zarada. I voś kali z drabavika stralajuć pa ptušcy, kali stralajuć z dystancyi 10 mietraŭ, to heta atrymlivajecca, jak byccam ty łom u jaje kinuŭ. A kali stralajuć z dystancyi 30 mietraŭ, kali adbyvajecca raskryćcio šrotavaha abo karciečnaha zarada, to tady ty nakryvaješ zhraju i niekalki ptušak. Tamu kali b dystancyja była mietraŭ 20, to jon by z adnaho strełu pakłaŭ usich, chto stajaŭ u dźviarnym prajomie. Pakolki dystancyja była mietry try, niavažna, čym jon stralaŭ.
«U nas nikoli nie było takoj zdymki»
— Pavodziny žančyny, nakolki jano typovaje, tam niama isteryki, krykaŭ…
— Ja b pra heta pahavaryŭ z tymi, chto byŭ pad abstrełam, u kaho stralali, chto byŭ na kropcy, pa jakoj ź niekalkich stvałoŭ viali ahoń — voś z hetymi ludźmi ja b pahavaryŭ pra toje, jaki aptymalny varyjant pavodzin. A tut vidać, što emocyi ŭ jaje ŭžo ŭ minułym, što jana nie ŭhavaryła jaho zdacca, nie ŭhavaryła jaho zjechać u Amieryku, nie ŭhavaryła jaho na niejkija inšyja dziejańni pad hetuju ŭładu. Jon skazaŭ: ja budu stralać. I jana, užo da hetaha momantu pierahareŭšy emocyjami i žacham, prosta strymana zdymała toje, što adbyvajecca.
— Čamu videa bolš padobna na rekanstrukcyju, čym na realnuju stralbu?
— My ŭpieršyniu atrymali taki materyjał, chaj i zmantavany, atrymali my jaho ad KDB, i heta vielmi dziŭna. Navošta jany vykłali hety videafrahmient, my nie daviedajemsia nikoli.
Jany tak spałochalisia i tak byli źbiantežanyja tym, što adbyvajecca, albo jany vyrašyli zrabić z hetaha materyjał zapužvańnia i potym dakleić da jaho prysud z pasiadžeńnia suda, dzie dajuć hetaj žančynie 30 hadoŭ łahieraŭ — my hetaha nie viedajem. Ale ŭ nas nikoli nie było takoj zdymki. Vielmi cikava, što jana zjaviłasia.
Čytajcie taksama: Azaronak pra Zielcera: «Jany sami vyklikali milicyju na siabie». Hienprakuratura: «Vobšuk byŭ sankcyjanavany»
