U minułyja hady na Naradžeńnie Chrystova dziaržaŭnaje telebačańnie viało tranślacyju ź minskaj katedry, ale ŭ hetym hodzie strym vioŭsia z Mahilova. Vikarny biskup Mahiloŭski Alaksandr Jašeŭski, upieršyniu apynuŭšysia na avanscenie, vystupiŭ z pramovaj nastolki ž vyvieranaj pa farmuloŭkach, nakolki pryncypovaj pa svaim mesedžy.
Krynicy «Našaj Nivy» ŭ Kaściole raskazali, što telebačańnie prapanavała, kab imšu vioŭ luby biskup, tolki nie Juryj Kasabucki. Hienieralny vikaryj Minska-Mahiloŭskaj arcydyjacezii biskup Kasabucki źviarnuŭ uvahu na siabie pałkimi kazańniami ŭ vieraśni i kastryčniku, kali z krainy byŭ vyhnany mitrapalit Tadevuš Kandrusievič. Kali płanavałasia teletranślacyja, sam Kandrusievič jašče byŭ nie ŭ krainie, ułady dali jamu dazvoł viarnucca pierad samymi śviatami.
Kaścioł prapanavaŭ zładzić tranślacyju z Mahilova, z kaścioła Uniebaŭziaćcia Śviatoj Dzievy Maryi i Śviatoha Stanisłava.
Vikarny biskup Alaksandr Jašeŭski pačaŭ svaju pramovu padčas słužby z padziaki ŭsim tym, čyimi malitvami i vysiłkami arcybiskup Tadevuš Kandrusievič zmoh viarnucca da svajoj pastvy.
Biskup maliŭsia, kab «u hety składany čas karanavirusa i hramadska-palityčnaha kryzisu, kab Boh spyniŭ epidemiju i kab pieramahła Božaja praŭda i spraviadlivaść».
Dalej biskup havaryŭ pra cyničnyja pavodziny cara Irada, prefiekta Judei Pontyja Piłata, a taksama pieršaśviatara Kajafy. I voś u hety «bieznadziejny čas u historyi, padčas hetaha biezzakońnia Boh pryjšoŭ u śviet», — skazaŭ biskup. «Jon nie pryjšoŭ, kab źniščyć iradaŭ, Jon pryjšoŭ jak śviatło nadziei, hajučaje śviatło, cichaje śviatło», — adznačyŭ biskup.
«Boh bačyć šarłatanaŭ, jakija skažajuć Božuju praŭdu, ale praciahvaje cicha žyć u čałavieku». «Spakoj Božy prychodzić adnym šlacham — praz vykanańnie Božaj Voli, kali my imkniomsia być dobrymi da našych bližnich», — kazaŭ biskup.
«Samaje strašnaje — heta hrech, — cytavaŭ śviatoha Franciška Salskaha biskup Jašeŭski. — Ale druhoje samaje strašnaje — heta žyćcio ŭ strachu, ci kali adsutničaje mir».
«Narod, jaki nie pryznaje Boha, chodzić u ciemry», — nahadaŭ biskup Jašeŭski.
«Ludzi ciemry nieabchodny dyjałoh zamianiajuć na manałoh i bajacca inšadumcaŭ, jany viaduć i inšych da viečnaj ciemry».
«Syny śviatła viedajuć svaju kančatkovuju metu, viaduć dyjałoh u luboj situacyi i prysłuchoŭvajucca da inšadumcaŭ». «Mienavita tamu naradžeńnie Chrysta možna paraŭnać sa śviatłom», — kazaŭ biskup.
«Kolki isnuje teroru, hvałtu i represij!» — skazaŭ biskup pra ciapierašniuju situacyju na śviecie.
«U hetym hodzie śviata nie takoje radasnaje», — adznačyŭ biskup. «Uvieś śviet skałanuła pandemija karanavirusa, a Biełaruś — hramadska-palityčny kryzis. Ci moža być poŭnaju radaść, kali za siamiejnym stałom źjaŭlajucca pustyja miescy abo kali ŭ siamji žałoba?» — pytaŭ biskup, namiakajučy na palityčnych źniavolenych i zabitych na vulicach biełaruskich haradoŭ.
Jon taksama havaryŭ pra «vyprabavańnie pandemijaj». «Niachaj našy ŭračy i ŭvieś miedpiersanał adčuvajuć padtrymku ad Boha i ad nas, vielmi ŭdziačnych im ludziej».
«Niachaj u našaj krainie nastanie supakoj, pieramoža Božaja praŭda, spraviadlivaść i svaboda, — zaklikaŭ biskup Jašeŭski. —Kab stać narodam, treba sustrecca adno z adnym u dyjałohu, tvaram u tvar i plačo ŭ plačo. Niachaj Biełaruś nanoŭ stanie krainaj miru i ŭzajemapavahi», — znoŭ padkreśliŭ biskup u pramovie, nastolki ž vyvieranaj pa farmuloŭkach, nakolki pryncypovaj pa svaim źmieście i zaklučanym u im pasłańni.
Pasłuchać pramovu biskupa Jašeŭskaha možna z 40:00.
Paśla kazani ludzi na roznych movach — pa-biełarusku, rasiejsku, polsku, anhlijsku, litoŭsku — pryhoža malilisia ŭ tym liku za ŭłady, kab jany prysłuchoŭvalisia da ludziej, i za tych, chto nie moža sustreć śviata doma praz emihracyju i inšyja pryčyny. A taksama za chvorych na karanavirus i za maci, jakija čakajuć naradžeńnia dziaciej.
