Śviatłana Cichanoŭskaja pavinšavała ŭsich, chto zaraz sustrakaje Rastvo.
«Biełaruskija vierniki adkryta vykazvajuć svaju niazhodu sa złom, što adbyvajecca. Za heta ich zatrymlivajuć, sudziać i adpraŭlajuć za kraty. Ale nichto nie pavinien pakutavać za svaju vieru.
Siońnia vihilija — toj viečar, kali siemji viernikaŭ źbirajucca za adnym stałom, kab sustreć Kalady. Heta dzień, kali viera ŭ cudy krychu bolšaja, čym zvyčajna. Adzin maleńki cud užo zdaryŭsia: arcybiskup Tadevuš Kandrusievič zmoh viarnucca ŭ Biełaruś i pravieści śviatočnuju słužbu ŭ Minsku.
Hety cud — vynik zastupnictva biełarusaŭ, jakija zrazumieli važnaść adzinstva. Ja chaču pavinšavać z Kaladami ŭsich, chto sustrakaje ich siońnia. Niachaj heta śvietłaje śviata nahadaje vam pra siłu nadziei i lubovi.
Padzialiciesia imi z tymi, kamu zaraz heta asabliva nieabchodna. Dapamažycie słabym, padzialiciesia z tym, chto maje patrebu. Napišycie listy tym, chto znachodzicca ŭ turmie, kab jany adčuli, što my — ź imi. Heta i jość toj maleńki cud, na jaki zdolny kožny z nas», — havorycca ŭ paviedamleńni palityka.
