Arcybiskup Tadevuš Kandrusievič niekalki dzion pravioŭ u Vatykanie. Šmathadzinnaja sustreča ŭ Dziaržsakrataryjacie była kanstruktyŭnaj, pryznaŭsia ŭ intervju Vatican News biełaruski ijerarch.
«My doŭha razmaŭlali pra składanaść situacyi ŭ Biełarusi i ŭ miascovym Kaściole. Taksama sustreča była pryśviečana pošuku šlachoŭ vyrašeńnia składanaj situacyi, u jakoj znachodžusia siońnia asabista ja. Chaču skazać, što Śviaty Pasad sapraŭdy prykładaje šmat namahańniaŭ, kab prablema była chutčej vyrašana. Spadziajusia, što nastupnyja kroki, jakija buduć zrobleny z boku Śviatoha Pasadu, dapamohuć u chutčejšym vyrašeńni prablemy», — paviedamiŭ arcybiskup.
Ijerarch pryjechaŭ u Vatykan pa zaprašeńni Dziaržaŭnaha sakrataryjata. Hałoŭnaj metaj vizitu była sustreča z kardynałam Pjetra Paralinam, Dziaržsakratarom Jaho Śviataści, i arcybiskupam Połam Ryčardam Hałachieram, Sakratarom pa adnosinach Śviatoha Pasadu ź dziaržavami.
Nahadajem, što ŭ siaredzinie vieraśnia 2020 h. u Biełarusi ź vizitam znachodziłasia vatykanskaja delehacyja, jakaja praviała pieramovy i ź dziaržaŭnymi ŭładami, i z katalickim jepiskapatam. Infarmacyi było nie tak šmat, ale, upeŭnieny arcybiskup Kandrusievič, robicca ŭsio mahčymaje.
«My nie viedajem usioj «kuchni» pieramoŭ i časam mienš infarmacyi — lepš dla spravy. Ja vielmi ŭdziačny za toje, što Śviaty Ajciec nakiravaŭ u Biełaruś arcybiskupa Hałachiera, što jon pravioŭ pieramovy, paznajomiŭsia ź biskupami i daviedaŭsia ab situacyi ź pieršych ruk», — adznačyŭ ijerarch.
Z taho momantu, jak Mitrapalita Minska-Mahiloŭskaha nie puścili ŭ Biełaruś, jon žyvie ŭ adnoj z parafij polskaj Sakułki, litaralna ŭ niekalkich kiłamietrach ad miažy ź Biełaruśsiu. A kiraŭnictva Kaściołam ažyćciaŭlaje na adlehłaści, karystajučysia novymi srodkami kamunikacyi.
«Ja navat zadavoleny, što prabyvaju zaraz mienavita ŭ parafii sv. Antonija, pakolki ŭ jaje jość suviaź z maim rodnym Adelskam. Maju dzie spać, dzie žyć, i dziakuju za kłopat, choć nie chacieŭ by nikomu pažadać apynucca ŭ takoj situacyi», — pryznaŭsia arcybiskup.
Jon udzielničaje ŭ šmatlikich mierapryjemstvach, jakija prachodziać u Biełarusi, dziakujučy videatranślacyjam. «Mnie važna — bačyć ludziej, i viernikam važna jadnacca z svaim biskupam. Taksama jość inšaja praca: prychodziać zaprašeńni, listy, mnie ich kuryja pierasyłaje, i ja adkazvaju na ich. Źjaŭlajučysia Staršynioj Kanfierencyi Biskupaŭ, dystancyjna prymaju ŭdzieł ŭ pasiadžeńniach», - apisaŭ svaju dziejnaść ijerarch.
Tak skłałasia, što čas vizitu ŭ Vatykan supaŭ z 31-j hadavinaj biskupskaha paśviačeńnia, jakoje arcybiskupu Kandrusieviču 20 kastryčnika 1989 h. udzialiŭ asabista sv. Jan Pavieł II. Biełaruski ijerarch adznačyŭ, što raniej nie źbiraŭsia ŭ Rym, ale situacyja byccam sama pryviała siudy.
«Ja pajšoŭ u bazyliku sv. Piatra pamalicca i padziakavać za 31 hod słužeńnia i, viadoma, prasić Boha praz zastupnictva majho apiekuna sv. Judy Tadevuša ab vyrašeńni hetaj składanaj situacyi. Ja maliŭsia nie tolki ŭ svajoj intencyi, ja druhasnaja fihura. Ja maliŭsia za Biełaruś. Jak viadoma, kryzis isnuje ŭžo doŭhi čas, i my nie viedajem, jak ź jaho vyjści, tamu ŭ hetym simvaličnym miescy ja maliŭsia za mirnaje i chutčejšaje jaho vyrašeńnie — heta patrebna ŭsim žycharam našaj krainy, heta patrebna ŭsiamu śvietu», — skazaŭ arcybiskup.
Chutka 2 miesiacy z taho dnia, jak staršyniu jepiskapatu Biełarusi nie puścili na Radzimu, ale ijerarch nie adčuvaje siabie pakinutym i vielmi ŭdziačny ŭsim za dapamohu — fizičnuju i malitoŭnuju.
«Zdajecca, robicca ŭsio mahčymaje, ja starajusia padbadziorvać siabie, daviarajučy ŭsio Bohu, i być razam ź ludźmi, kali nie fizična, to duchoŭna. Ich malitvy i nieabyjakavaść, šmat vinšavańniaŭ — usio heta znak salidarnaści.
Ja — nie pakinuty. Ja sa svaim narodam, a narod sa mnoj!», — adznačyŭ arcybiskup Kandrusievič.
