Mianie aburaje niespraviadlivy, palityčna matyvavany razhrom kramy symbal.by. A tym bolš aburaje biezzakonny, bandycki zachop pakupnikoŭ, jakija stajali ŭ čarzie ŭ hetuju kramu. Adnak ja ŭsio ž vykažu, moža, niepapularnuju dumku nakont hetaj situacyi.
Hetaja krama, kali chto nie viedaje, rabiła vialiki ŭpłyŭ na kulturnuju prastoru ŭ Biełarusi. Heta byŭ paśpiachovy biznes, jaki vyrablaŭ i pradavaŭ samuju raznastajnuju atrybutyku z nacyjanalnaj simvolikaj, ź bieł-čyrvona-biełym ściaham i Pahoniaj, ź biełaruskim arnamientam. Ściahi, kubki, zavušnicy, torby, vokładki da dakumientaŭ, vyšyvanki i «vyšymajki» — usio heta možna było nabyć u hetaj kramie. Atrybutyku kuplała moładź, jana dachodziła ŭ samyja hłuchija kutki Biełarusi.
Haspadar biznesu napačatku šmat adbivaŭsia ad prydzirak čynoŭnikaŭ. Krama šmat razoŭ mianiała miesca, bo haspadary pamiaškańniaŭ «raptoŭna» admaŭlalisia praciahvać arendu. Ale ŭrešcie čynoŭniki niejak adčapilisia, i krama paśpiachova pracavała, i ŭ płanie ŭpłyvu na kulturnuju prastoru, i była paśpiachovym finansava biznesam, i navat niekatoryja struktury BRSM zakuplali tam vyšyvanki dla svaich mierapryjemstvaŭ.
Ale sioleta ŭ razhar vybarčaj kampanii symbal.by raptam vyrašyła vypuskać majki z nadpisam «Psicho3%», što aznačała nieprychavanuju ironiju ŭ adras hramadzianina Łukašenki, jaki vielmi choča zastacca na svajoj prezidenckaj pasadzie. Kali ja pra heta pračytaŭ, to padumaŭ: «Zaraz ich buduć bić».
Tak i stałasia. Spačatku milicyja kanfiskavała majki z «kramolnym» nadpisam. Potym sanstancyja pradpisała zakryć šviejnuju vytvorčaść. Potym adklučyli samu kramu ad elektryčnaści. Vymusili zakrycca. U kancy jašče padjechaŭ aŭtazak i amapaŭcy pachapali ludziej, jakija stajali ŭ čarzie ŭ kramu.
Dyk voś ja nie mahu adbicca ad dumki, što marna chłopcy ŭ heta ŭviazalisia. Hetaja krama była stratehična važnaj dla papularyzacyi biełaruskaj kultury, dla papularyzacyi idei svabody. A hetaja baraćba nie skončycca ni siońnia, ni zaŭtra. Hetaja atrybutyka budzie jašče zapatrabavanaj.
A krama, jakaja zajmałasia tym, što rabiła stratehičnuju dla nacyi spravu: rabiła biełaruskuju kulturu modnaj i papularnaj, vyklikała ahoń na siabie, zaniaŭšysia raspaŭsiudam vostraha palityčnaha łozunha — i była raźbitaja. Dyk ci vartyja taho byli tyja niaščasnyja «majki ź psichozam»?
Varta pamiatać, što ŭ Biełarusi palityčnaja hulnia idzie nie pa praviłach, nie pa zakonie, ale z peŭnymi zakanamiernaściami. I ja pierakanany, što ŭ takich umovach nie ŭsim treba kidacca na ambrazuru — treba pradumvać, praličvać, jakija represiŭnyja kroki moža spravakavać jakoje dziejańnie i ci nie budzie strata dla hramadstva ŭ tym ci inšym vypadku bolšaja, čym karyść ad adnaho śmiełaha kroku?
A Paŭłu Biełavusu ščyra zyču pieratryvać hetyja čornyja dni dy znajści novyja mahčymaści, novy sposab nieści biełaruščynu ŭ narodnyja masy.
