Pra heta jon zajaviŭ siońnia na naradzie ŭ Minsku, piša BIEŁTA.
«Nie adciahvać finansavyja resursy na toje, kab buržujam nabić kišeni i zakupić karciny, zavieźci ŭ krainu jak miecenat, — padkreśliŭ kiraŭnik dziaržavy. — Vialiki miecenat! I ŭsie ŭ heta pavieryli, asabliva našy tut u Minsku.
Ja dumaju: dziakuj bohu, pryvieźli karciny. Ale nie! Nijaki nie miecenat! Karciny nie pryvieźli siudy dla biełaruskaha naroda i dziaržavy. A karciny — heta ich, jak jany zajaŭlajuć, akcyjanieraŭ Biełhazprambanka. My zaraz bačym, jakich akcyjanieraŭ. Usie jany pryznalisia: adkul karciny, za jakija hrošy zakuplali. I tolki pa acenačnym košcie tam bolš za $20 młn tolki pa karcinach».
«Jak tak, Pavieł Uładzimiravič [staršynia Nacbanka Pavieł Kałaŭr]? Hrošaj na ekanomiku niama, a kišeni nabić, stvaryć ułasnaść za miažoj, vyvieści tudy sotni miljonaŭ dalaraŭ, zakupić karciny, siudy pryvieźci i hetak dalej…», — zaŭvažyŭ kiraŭnik dziaržavy.
Jon taksama rastłumačyŭ, čamu «raniej ich nie ŭziali»: «siońnia my jamo piroh, bo ŭčora jaho jašče nie śpiakli. Tamu asabliva čullivych chaču papiaredzić: vy nas nie pryśpiešvajcie, my raźbiaremsia z usimi pytańniami».
«A kali ŭ kahości jość pytańni — kali łaska, Ivan Stanisłavavič Cierciel [staršynia KDK] dva razy patłumačyŭ usiamu hramadstvu. Kali treba — treci raz rastłumačyć. Kali treba, dałučacca inšyja, rastłumačać», — zajaviŭ biełaruski kiraŭnik.
«A to staŭka refinansavańnia, hrošaj niama, taho niama, a raskradać hrošy i vyvodzić — jość.
Abo ŭvieś prybytak addać tym, chto siońnia ŭklučycca ŭ vybarčuju kampaniju. Prybytak cełaha banka! Adkul prybytak u bankach? U banku ž hrošaj niama! Naturalna, vyciahvajuć ad ludziej, ad pradpryjemstvaŭ, stvarajuć prybytak, a potym razdajuć na palityčnuju kampaniju. Što za pavodziny bankiraŭ?!» — zadaŭ rytaryčnaje pytańnie Alaksandr Łukašenka.
«Takoha ŭ śviecie vy nie znojdziecie. Bo banki, bankiry, słužačyja bankaŭ — jany nastolki akuratnyja i aściarožnyja, jany razumiejuć, što hrošy lubiać cišyniu. I jany sabie hetaha nie dazvalajuć. A ŭ nas — kali łaska. Ale ja ž baču, i nie tolki ja, chto staić za hetaj kampanijaj. Ja ž baču, chto šturchaje hetych lalek, jakija ŭ nas tut aščaślivić narod chočuć», — reziumavaŭ Łukašenka.
