Viktar Marcinovič tonka adčuŭ ciapierašni momant u rasiejska-biełaruskich stasunkach.
Pamiž aficyjnymi Biełaruśsiu i Rasiejaj na fonie pampeznaha falšyvaha fasadu «Sajuznaj dziaržavy» nakapiłasia zašmat niavyrašanych i navat publična nie ahučanych palitykami składanych pytańniaŭ z sferaŭ ekanomiki i idealohii, jakija rana ci pozna mohuć być pastaŭlenyja rubam — z boku Rasiei, viadoma. Pytańnie tolki ŭ tym, kab dla hetaha skłalisia adpaviednyja abstaviny.
Pryznačeńnie ambasadaram u Biełarusi Michaiła Babiča, jaki nikoli pierad hetym nie pracavaŭ dyplamatam, ale zatoje pracavaŭ kramloŭskim pradstaŭnikom u niestabilnych rehijonach Rasiei, moža sapraŭdy aznačać, što hety čas chutka nadyjdzie.
Dałučeńnie Biełarusi jak revanš za SSSR
Treba jasna ŭśviedamlać: doŭhaterminovaja stratehičnaja meta mižnarodnaj palityki ciapierašniaha rasiejskaha režymu — revanš za raspad SSSR. Heta aznačaje viartańnie «stračanych» terytoryjaŭ, a značycca ŭ tym liku i farmalnuju, uračystuju aneksiju Biełarusi — rana ci pozna, u toj ci inšaj formie (uvachod u skład RF adnym ci niekalkimi rehijonami, pieratvareńnie «Sajuznaj dziaržavy» ŭ realnuju adzinuju dziaržavu i hetak dalej).
Toje, što pra Biełaruś piša «Niezyhaŕ», ahučvajuć udzielniki prapahandysckich rasiejskich talk show i publična kaža patryjarch RPC Kirył — heta sapraŭdy toje, jak pra Biełaruś dumaje rasiejskaja palityčnaja elita. I heta aznačaje vialikuju realnuju niebiaśpieku dla Biełarusi.
Biełaruś siońnia mała čym adroźnivajecca ad uschodniaj Ukrainy 2013 hodu: niebahataje nasielnictva z słaba vyražanaj nacyjanalnaj identyčnaściu, z rasiejskimi kanałami ŭ televizary i nastalhijaj pa SSSR.
I tamu Biełaruś — samaja lohkaja patencyjnaja zdabyča i, mahčyma, najbolš imavierny nastupny kirunak dla čarhovaha «vyratavańnia ad banderaŭskaj pahrozy».
Tradycyjnaja prorasiejskaść Łukašenki, dziela jakoj Rasieja padtrymlivała jahony režym usie hetyja hady — heta, z adnaho boku, peŭnaja «indulhiencyja» ad mahčymaj ahresii. Bo de-fakta padobnaja ahresija ŭžo miakka ździejśniłasia ŭ čas dziaržaŭnaha pieravarotu 1995-1996 hadoŭ, i režym Łukašenki, jaki pryviazaŭ Biełaruś da Rasiei, — jaje vynik.
Ale, z druhoha boku, prarasiejskaść i jość samaja nadziejnaja pastka dla Łukašenki, bo siarod jahonych siłavych słužbaŭ i čynaviectva viernaść Rasiei i Pucinu moža być bolšaj, čym da Biełarusi. A dziavacca biełaruskamu kiraŭniku, pry ŭsim žadańni zachavać svaju nieabmiežavanuju ŭładu nad krainaj, niama kudy: inšych chaŭruśnikaŭ jahony rasiejskamoŭny neasaviecki režym sabie za 24 hady nie zdabyŭ.
Składanyja hulni Mienska
Biełaruskaja ŭłada ciapier hulaje ŭ składanuju i supiarečlivuju hulniu, sprabujučy adnačasova demanstravać zvyčajnuju lajalnaść Maskvie i strach (u tym liku pierabolšany) pierad rasiejskaj ahresijaj — Zachadu, Ukrainie i palityčna aktyŭnaj hramadzkaści ŭnutry Biełarusi.
Hałoŭnaja meta hetych hulniaŭ — zachavańnie ŭnutrypalityčnaha status-kvo i zachavańnie rasiejskaj materyjalnaj padtrymki razam z pamianšeńniem palityčnaj zaležnaści ad Maskvy, jakaja ŭ svaim revanšy za raspad SSSR kančatkova pierajšła ad «miakkaj siły» da ŭ tym liku vajennych instrumentaŭ.
Na zachodnim kirunku pośpiechi vidavočnyja, ab čym śviedčyć i biesprecedentny vizyt prezydentaŭ Niamieččyny i Aŭstryi, i kanferencyja z udziełam kiraŭnictva ABSE ŭ Miensku, i toj fakt, što zachodnija dyplamaty, pavodle śviedčańniaŭ, ciapier staranna paźbiahajuć kantaktaŭ z toj častkaj biełaruskaje apazycyi, jakaja nie admaŭlajecca ad žorstkaj rytoryki ŭ dačynieńni da režyma Łukašenki. Eŭropa da peŭnaha času vidavočna adsoŭvaje pravy čałavieka i demakratyju na peryferyju svaich stasunkaŭ ź Biełaruśsiu.
Kreml na fonie hetaj hulni dziejničaje ŭ publičnym poli pakul zbolšaha pasiŭna. Asabistyja stasunki miž A. Łukašenkam i Ŭ. Pucinam vidavočna napružanyja, ale nie pierachodziać u stadyju kanfliktu. U rasiejskich ŚMI peryjadyčna źjaŭlajucca adnatypnyja artykuły, jakija raspaviadajuć pra «pahrozu Majdanu» i «rost nacyjanalistyčnych nastrojeŭ» u «Biełoruśsii» nibyta z sankcyi biełaruskich uładaŭ. Ale jak ni dziŭna, pakul što hetkaja prapahanda idzie tolki na karyść aficyjnamu Miensku (a, moža, i inicyjujecca im). Antybiełaruskija publikacyi kancentrujucca pieravažna ŭ marhinalnych rasiejskich ŚMI i nia majuć istotnaha ŭpłyvu na rasiejskuju hramadzkuju dumku, jakaja nadalej sympatyzuje łukašenkaŭskaj Biełarusi. Pry hetym takija publikacyi chutka raspaŭsiudžvajucca pa biełaruskaj infarmacyjnaj prastory (i, vierahodna, demanstrujucca zachodnim palitykam), stvarajučy iluziju antybiełaruskaj prapahandysckaj «artpadrychtoŭki» — jakaja na samoj spravie pakul jašče nie pačałasia.
Z nabližeńniem čarhovych farmalnych «vybaraŭ» u Biełarusi i pa miery taho, jak unutry Rasiei horšaje dabrabyt nasielnictva i raście patreba novych zamiežnapalityčnych pieramoh, fantomy, stvoranyja, mahčyma, biełaruskaj prapahandaj, mohuć zrabicca realnaściu.
Što rabić?
2014 hod u čarhovy raz prademanstravaŭ pamyłkovaść ekanamičnaha i palityčnaha kursu režymu, što ŭstalavaŭsia ŭ Biełarusi ŭ 1995—1996 hadach.
Aryjentacyja na Rasieju i Centralnuju Aziju zamiest eŭrapiejskaj intehracyi, štučnaje padtrymańnie isnavańnia stratnych savieckich pradpryjemstvaŭ, ubudavanych u militaryzavanyja savieckija vytvorčyja łancuhi, zamiest ichnaj pryvatyzacyi i radykalnych reformaŭ u ekanomicy — mienavita heta stvaryła sytuacyju naŭprostavaj pahrozy nacyjanalnaj niezaležnaści Biełarusi.
Biełaruś nikoli nia budzie ŭziataja pad realnuju palityčnuju abaronu z boku Zachadu, pakul u joj zastajucca saviecki KDB, palityčnyja viaźni i niesvabodnyja vybary.
Pakul biełaruski režym nia budzie refarmavany na ŭzroŭni svajoj savieckaj DNK, pahroza niezaležnaści nikudy nia źniknie.
Tamu zadača dla Biełarusi — adčyniacca, pastupova, ale niaŭchilna transfarmujučy aŭtarytarny režym u bok demakratyi, dajučy adpor prapahandzie i pačynajučy realnuju pracu pa papularyzacyi nacyjanalnych kaštoŭnaściaŭ.
Kaniečnie, luby rezki ryvok u bok demakratyzacyi ci biełarusizacyi moža spravakavać ahresiŭnyja dziejańni z boku Kramla. Ale reč u tym, što ŭ ciapierašniaj sytuacyi hetuju ahresiju badaj možna tolki adterminavać ci źmiakčyć. Tut jak ź dzikim złym sabakam, sustretym na pustyry. Rezkija ruchi spravakujuć ataku, pasiŭnaje stajańnie adterminuje ataku, ale nia vyratuje. Tamu i dziejańni biełaruskich uładaŭ, biełaruskaj hramadzianskaj supolnaści pavinny być tonkija, aściarožnyja i pradumanyja. I, mahčyma, skaardynavanyja. Napieradzie składanyja časy.
