«Vałasy anioła» na ŭschodzie Aŭstralii ŭ 2012 hodzie. Fota z archivu Reuters
Maleńkija pavuki litaralna padajuć ź nieba na paŭdniovym uschodzie Aŭstralii, paviedamlaje Sydney Morning Herald.
Pavuki — viadomyja avijatary, mnohija vidy vandrujuć pavietram z dapamohaj pavucińnia. Ale maštabny «nalot» pavukoŭ staŭ siurpryzam dla žycharoŭ Hoŭłbierna, Novy Paŭdniovy Uels.
«Usio vakoł było pakrytaje maleńkimi čornymi pavučkami, a kali ja pahladzieŭ na sonca, zdałosia, što tunel z pavucinak idzie na sotni mietraŭ u nieba», — raspaviadaje miascovy žychar Jen Uotsan. Svoj ułasny dom jamu zdaŭsia «zakinutym i zavajavanym pavukami».
Našeście pavukoŭ možna patłumačyć kambinacyjaj dźviuch zvyčajnych źjaŭ, kaža naturalist Muzieja Aŭstralii Marcin Robinsan.
Pieršy čyńnik — mihracyja maładych pavukoŭ, što zabirajucca na drevy, vypuskajuć pavucińnie i latuć na vietry. Hety fienomien u Aŭstralii nazyvajuć «ballooning». Takim «transpartam» karystajucca časam i darosłyja pavuki. Na pavucińni jany mohuć padymacca na try kiłamietry, časam viatry danosiać ich da samaj Antarktydy (čamu jany naŭrad ci radyja). Masavyja mihracyi ŭkryvajuć ziamlu pavucińniem, što zaviecca «vałasami anioła».
Druhi faktar, što supaŭ ź pieršym, źviazany ź mihracyjaj naziemnych pavukoŭ padčas mocnych daždžoŭ ci patopaŭ. Kali ziamla stanovicca nadta mokraj, pavuki ŭlatajuć na pavucińni, kab nie patanuć.
Siarod pavukoŭ, što vandrujuć pa aŭstralijskim niebie, niama niebiaśpiečnych dla čałavieka. «Niama pra što chvalavacca. Heta skončycca, jak nadvorje stanie ciaplejšym», — kaža jon.
