Ślapaja 17-hadovaja skakucha z šastom Šarłota Braŭn zavajavała bronzavy miedal na turniry ŭ štacie Techas siarod siarednich škoł.
Joj skaryłasia vyšynia ŭ 3,5 mietra. Dla atrymańnia ŭznaharody junaja spartsmienka padniałasia na pjedestał sa svaim sabakam-pavadyrom Vejdaram.
Šarłota naradziłasia z dobrym zrokam, ale da 16 tydniaŭ u jaje raźviłasia katarakta, i daktary byli vymušanyja impłantavać u jaje vočy štučnyja kryštaliki.
Ciapier vočy dziaŭčyny zdolnyja adroźnivać tolki śviatło ad cieniu.
«Hetaja historyja nie tolki pra mianie. Jana pra ŭsich, chto vymušany z čymści ŭ svaim žyćci zmahacca», — raspaviała Šarłota.
Jana ŭdzielničaje ŭ spabornictvach užo dva hady. Pierš čym damahčysia bronzavaha miedala, jana zajmała vośmaje miesca, a zatym — čaćviortaje.
Dziaŭčyna pačała zajmacca skačkami z šastom (dyscyplina nie źjaŭlajecca paralimpijskaj) u siomym kłasie. Joj chaciełasia pasprabavać niešta «niebiaśpiečnaje i zajmalnaje».
Kab skoknuć, Braŭn adličvaje siem krokaŭ levaj nahoj i čakaje śpiecyjalnaha hukavoha sihnału ad ustanoŭlenaj na matach pryłady.
«Mnie spatrebiłasia try hady, kab uzyści na pjedestał, i ŭ vyniku mnie heta ŭdałosia», — skazała jana.
Raniej Braŭn pryznavałasia, što dla jaje strašniej było b vykonvać skački, kali b jana ŭsio bačyła. «Ja nie viedaju, jak by ja siabie adčuvała, ubačyŭšy siabie na vyšyni 3,5 mietra nad ziamloj», — skazała jana.
