Brend «Važnaja huś» stvarajuć mastačka-ilustaratar Hanna Redźko dy Sierhiej Chamičuk, jaki zajmajecca veb-raspracoŭkami, prajektavańniem i źjaŭlajecca administrataram brenda.
Ania Redźko i Sierhiej Chamičuk
Vieta Bierman: Ania, ty ilustratar, ale ciabie ŭ intervju pradstaŭlajuć i jak dyzajniera, i jak mastaka. Ty asabista jak lubiš siabie akreślivać? Moža ciabie, naprykład, razdražniaje, kali niechta ciabie akreślivaje jak «dyzajnier»?
Ania Redźko: U Biełarusi składana z adukacyjaj takoha typu jak ilustratar. Ale tut, u pryncypie, niama takoha žorstkaha raźmiežavańnia – ilustratar ci dyzajnier. Ja časami taksama pracuju jak dyzajnier, ale ja siabie liču ilustrataram.
VB: Chacieła pacikavicca nakont taho, jakim čynam ty maluješ – ałoŭkami i na papiery, ci heta elektronnyja malunki?
AR: Pačynała kłasična — z farbaŭ i pendźlikaŭ. U dziacinstvie na kampjutarnych kursach ja daviedałasia pra isnavańnie prahramy «Paint»! I ja vielmi chacieła navučycca ŭ joj malavać. Ale kali mnie nabyli kampjutar, to ja nie vielmi doŭha ŭ joj malavała. Paśla ŭ internecie niedzie daviedałasia, što ludzi ŭ «Adobe Illustrator» malujuć. I ja vyvučała hetuju prahramu pa roznych knižkach da taho momantu, pakul nie navučyłasia malavać toje, što mnie treba. Zatym apanavała «CorelDRAW»; siabry mnie padaravali maleńki płanšet, ale jon mnie vielmi nie spadabaŭsia. Pačała na im malavać – i ničoha dobraha z hetaha nie vychodziła. Pralažaŭ jon u mianie niedzie paŭhoda. I ŭ peŭny momant žančyna na pracy zapytałasia ŭ mianie, jaki b płanšet ja paraiła nabyć jaje synu. Ja raiła nie nabyvać. I prapanavała, što dam im pasprabavać pamalavać na maim, kab jana pierakanałasia, što jaho nie varta nabyvać. Praź niejki čas jana mnie prynosić płanšet, i na kampjutary pakazvaje karcinku, jakuju namalavaŭ jaje syn: prosty krajavid – błakitnaje nieba, błakitnaja rečka, zialonyja drevy. Ja hladžu – skončanaja praca! Navat ździviłasia, što ja tak nie zmahła malavać na im. Navat niejak kryŭdna stała. Tamu znoŭ viarnułasia da taho, kab vučycca na im malavać. A ciapier navat ździŭlajusia, što na takim maleńkim płanšecie malavała navat vielmi niebłahija pracy. (śmiajecca) Bo paśla ŭ mianie źjaviŭsia vialiki płanšet, kab hrafiku dla kampjutarnych hulniaŭ malavać.
Tamu peŭny čas ja całkam zajmałasia vyklučna kampjutarnaj ilustracyjaj. Ale ciapier u mianie prahres. Ja dumaju, što heta prahres — ja znoŭ viarnułasia da taho, kab malavać na papiery. U mianie faza pačałasia, jakaja, ja dumaju, nie skončycca – ja spačatku maluju na papiery, paśla fatahrafuju i na kampjutary tolki abvodžu malunak.
VB: Nakont «chend-mejdu» chacieła pacikavicca – ty stvaraješ samarobnyja paštoŭki. Jany ŭvohule pradajucca? Jość sens hetym zajmacca?
AR: Mnie hetym vielmi padabajecca zajmacca. Siaroža zajmajecca ŭsim, što źviazana z prodažam, tamu jon lepš viedaje, ci heta prynosić niejkija hrošy.
Sierhiej Chamičuk: Tak i z tryma kličnikami. My nie dasiahnuli niejkaha nievierahodnaha prybytku. Ale nasamreč zarablać možna i na drobiaziach, jakija, padajecca, zusim nie prybytkovyja.
Ja pryhladajusia da rynku paštovak u Biełarusi. Jaho niama. Jość rasiejskija paštoŭki, jakija vielmi časta vielmi žachlivyja. A paštoŭki patrebnyja – ludzi naradžajucca, śviatkujuć dni narodzinaŭ. Heta možna zrabić paśpiachovym biznesam, ale treba być ciarplivym i mieć hust.
My zajmajemsia prodažam paštovak kala hoda, i ja baču, što heta dobry kirunak, kali ŭ jaho ŭkładać, to možna na hetym zarabić.
VB: Piarojdziem da vašaha brenda «Važnaja huś». Pad hetym brendam vy stvarajecie rečy, ale taksama paštoŭki. Jakaja łohika, stratehija hetaha brendu?
SCH:Niama nijakaj łohiki i stratehii. «Važnaja huś» — heta razvažańni pra žyćcio. Paštoŭki, torby, rečy – heta peŭny srodak, dziakujučy jakomu my možam niešta skazać.
My paštoŭkami pačali zajmacca, bo Ania rabiła vielmi fajnyja rečy i treba było kudyści heta dziavać — i my pačali rabić paštoŭki. Torby, naprykład, my pačali rabić, bo navokał bačyli tolki banalnyja torby.
Treba rabić toje, što ciabie chvaluje i čaho tabie nie chapaje.
AR: Chočacca niešta rabić — i my robim.
VB: Dziaŭčaty z brenda «ZIBRA» nazvali vašyja bajki kultavymi. Vy taksama tak ličycie?
SCH: Pakul heta nie zusim tak.
AR: Ale ja jak dzicionak radujusia, kali baču na vulicy kahości ŭ majoj bajcy. Mnie tak dobra robicca. My niejak ź Siarhiejem ledź nie hnalisia za dziaŭčynkaj z našaj torbaj (śmiajecca). Pryjemna bačyć, što našy rečy nosiać.
SCH: Hnalisia… Za hučna skazana.
AR: Ale my išli za joj. (śmiajecca)
SCH: Ale, tak, jość pryjemny fidbek ad ludziej. My lubim rabić rečy z dobrym pačućciom humaru. U nas była takaja bajka z nadpisam «Voś takija bruki ja sabie chaču». Heta cytata z KVK.
Našyja siabry jaje ŭvieś čas cytujuć. Navat vyraz «Važnaja huś» — heta žart nad ludźmi, jakija sprabujuć u hramadstvie padavacca bolš značnymi, čym jość na samoj spravie. Heta žarty z samoha siabie.
VB: A ŭ brenda jość ideałohija – zrabić niešta ź biełarusami? Bolš modnymi ci z pačućciom humaru?
AR: Nie toje kab modnaha… Chutčej, nadać niejkaj estetyčnaści našaj biełaruskaści. Kab biełarus ličyŭ, što biełarusam być dobra.
SCH: Kali kazać pra fiłasofiju brenda – heta harmaničnaść i dobraje pačućcio humaru.
VB: Biełaruskaja mova. Heta byŭ śviadomy vybar – vykarystoŭvać movu na nadpisach na rečach?
SCH: Ja liču, što mova – heta instrumient. Kali ja čuju, jak na movie śpiavaje Lavon Volski ci Źmicier Vajciuškievič, dyk ŭ mianie ad hetaha dryžyki pa skury, bo ja čuju jaho ŭnutrany hołas.
I kali ŭžo kazać, čamu my vyrašyli stvarać paštoŭki na movie, bo jość słovy, jakija bolš miłahučnyja dla nas na movie, čym pa-rasiejsku.
AR: Ale ź biełaruskaj movaj vielmi składana pracavać, bo ź joj faktyčna nichto nie pracavaŭ. Dy navat z rasiejskaj asabliva nichto nie pracuje narmalna.
Ja ciapier zajmajusia typahrafijaj i kalihrafijaj, kab zrazumieć, z čaho składajecca šryft. Usie šryfty, jakija ja maluju, ich uvohule nie isnuje. Ja natchniajusia amierykanskimi šryftami i pieranošu ich na biełaruskuju movu. U Biełarusi jość Dzianis Sierabrakoŭ, jaki raspracoŭvaje šryfty, ale jaho taksama nie chapaje na ŭsich. (śmiajecca)
Ale ŭ hetym jość i pazityŭnyja aśpiekty, bo ty niešta stvaraješ faktyčna nanova.
VB: Ania, a jak tabie z arnamientam pracujecca?
SCH: Možna, ja adkažu na hetaje pytańnie?
Jość vielmi dobry prykład – heta «IKEA». Mieha-karparacyja, jakaja zarablaje vialikija hrošy, ale razam z tym jany ŭ svaich raspracoŭkach vykarystoŭvajuć nacyjanalnuju simvoliku. Jany robiać ručniki, dyvany i tam vykarystoŭvajuć svaje nacyjanalnyja ŭzory. I pryjemnyja, jakasnyja rečy ty pačynaješ asacyjavać sa šviedskim falkłoram. I pačynaješ jaho lubić. My taksama musim tak rabić – stvarać jakasnyja rečy i tudy dadavać biełaruski falkłor, bo jon nievierahodny!
VB: Darečy, kolki vašamu brendu hadoŭ?
SCH: Kala hoda, moža krychu bolš.
My pakul uziali pierapynak, bo płanujem uvajści na prystupku vyšej. I nieŭzabavie budzie vielmi šmat cikavych rečaŭ.
VB: Jakija vašyja adčuvańni na biełaruskim rynku?
SCH: Vielmi mała maładych pradprymalnikaŭ.Ale ŭsio ž jany źjaŭlajucca. I mnie padajecca, što ich budzie z kožnym hodam usio bolej i bolej. I spadziajusia, što kolkasny pakazčyk piarojdzie ŭ jakasny. Bo pakul rana kazać ab tym, što ŭ Biełarusi stvarajucca vielmi jakasnyja rečy.
VB: Ale vam padabajecca stvarać svoj brend tut? Ci, moža, vy cicha marycie kudyści źjechać?
AR: Za miažoj heta ŭsio ŭžo jość. U nas treba padymać calinu. (śmiajecca) Nam padabajecca stvarać rečy dla biełarusaŭ. My hetym navat hanarymsia.
SCH: My chočam być tut, i nam padabajecca pracavać mienavita ŭ Biełarusi.
Vielmi chočacca, kab było bolš aktyŭnych ludziej. Ich vielmi mała. Nam usim treba zavieści ŭnutrany matorčyk.
