Na moładzievym čuvańni ŭ kaściole śviatych Symona i Aleny ŭ noč z 14 na 15 sakavika Dziaržaŭnaha Sakratara Vatykana kardynała Pjetra Paralina kataliki sustreli z hučnymi plaskami ŭ dałoni i vokrykami «Biełaruś čakaje Papu». Darečy, usiaho na načnyja čuvańni zarehistravałasia kala tysiačy čałaviek moładzi.
Vizitam u Biełaruś Dziaržaŭny Sakratar Vatykana zastaŭsia zadavoleny: «Kaścioł u Biełarusi Žyvy. Jon kvitnieje paśla zmročnych časoŭ pieraśledu. Mnie pryjemna było daviedacca, što realizujecca prajekt pa stvareńni duchoŭnaj vučelni pa padrychtoŭcy katalickaha duchavienstva. Ale zrazumieła, što adukacyi patrabujuć i śvieckija katoliki. Pry čym adukacyja pavinna ažyćciaŭlacca ŭ dvuch nakirunkach: pahłybleńnie vašaj viery i śviedčańnie chryścijanskaha žyćcia va ŭsich nakirunkach. Mienavita śvieckija vierniki heta mohuć zrabić lepš. I tamu Kaścioł va ŭsim śviecie adčuvaje vialikuju patrebu ŭ adukacyi i vychavańni viernikaŭ. I ja vielmi ciešusia, što hetaje imknieńnie ŭ adukacyi pahłyblajecca i ŭzrastaje siarod vas».
Da vizitu Dziaržaŭny Sakratar dobra aznajomiŭsia ź biełaruskaj kulturaj i pryrodaj. Pjetra Paralin adrazu ŭzhadaŭ pra Ryhora Baradulina, rastańnie ź jakim adbyłosia jakraz u kaściole śviatych Symona i Aleny. Namieśnik Papy kazaŭ pra pryhožyja radki ź vieršaŭ Baradulina, jakija kažuć pra ŭkryžavanaha čałavieka. Zaraz u čas postu hetaja tema źjaŭlajecca važnaj dla viernikaŭ. Pjetra Paralin zaklikaŭ usich malicca ab suciašeńni, kali my cierpim. Ale ŭ toj ža čas, vierniki zvyčajna lepiej siabie adčuvajuć u smutku, čym u suciašeńni: «Viedacie čamu? Bo ŭ smutku my adčuvajem siabie hierojami, dziejučymi asobami. A ŭ suciašeńni hałoŭnaj dziejučaj asobaj źjaŭlajecca Śviaty Duch. Mienavita jon suciašaje nas. Jon daje nam mužnaść. Jon pryvodzić da krynic ŭsialakaha suciašeńnia. A heta i jość naviartańnie».
Była mahčymaść u moładzi i zadać pytańnie namieśniku Papy. I pieršaje pytańnie, jakoje pastupiła ad moładzi – «Kali ž pryjedzie Papa?». Na žal, navat Pjetra Paralin nie zmoh adkazać na hetaje pytańnie. I heta vyklikała rospač u moładzi. Ale jon zavieryŭ, što padčas vizitu ŭ Biełaruś u jaho ŭźnikła vielizarnaje žadańnie pabačyć Papu tut: «Akramia mianie chočuć jaho bačyć tut i biełaruskija ŭłady. A siońnia vy, moładź, vyražajecie žadańnie jaho pabačyć. Dumaju, što moładzi Papa dakładna nie zmoža supraciŭlacca».
Da moładzi Pjetra Paralin źviartaŭsia dosyć časta. Jon prasiŭ, kab maładyja ludzi nie stavilisia z kpinami ni da kaho. Siarod moładzi časta staić vybar: abrać Boha, jakoha my nie možam pabačyć i ci karjeru i ŭłasny pośpiech? Hety vybar Dziaržaŭny Sakratar Vatykana nazvaŭ novaj spakusaj našaha času. I ad rašeńnia kožnaha maładoha čałavieka budzie zaležyć ŭłasnaja viera, budučynia i budučynia našaj krainy. Vyrašyć prablemu vybaru Pjetra Paralin prapanavaŭ nastupnym čynam: «Kali ŭ vas budzie spakusa pakinuć Boha dziela niejkaha čałaviečaha pośpiechu, vyjdziecie na prastor, u vašyja lasy i pali, zirnicie na vašyja aziory – va ŭsim hetym adčuvajecca podych Boha. I vy zrazumiejecie, što jość časovaje, a što — viečnaje. A viečnaje – heta toje, što nam naležyć spradvieku».
Dziaržaŭny sakratar Vatykana ŭpeŭnieny, što siońnia chryścijanie pavinny trymacca stojkaści viery. Navat kali viernikaŭ nie razumiejuć, Boh lubić kožnaha. I moc, jakuju Jon daść svaim dzieciam, dapamoža vytrymać usio. Naprykancy Pjetra Paralin zaklikaŭ usich uźnieści słovy ŭ malitvie, prapanavaŭšy dziela hetaha vierš Ryhora Baradulina:
Dziakuju, Usiavyšni, Tabie
Za kožnuju lišniuju chvilu,
Za kožnuju zmorščynu na iłbie,
Za siłu j za biaśsille,
Za dzirvan i za arallu,
Za pustku j za pušču,
Za tuju ziamlu,
Dzie lublu j nie lublu,
I dzie ja vočy zaplušču.
Dziakuju za ciemru j śviatło,
Za maminy vočy,
Za ŭsio, što było
I što nie było,
Dziakuju, Ojča…
