5 śniežnia 2014 hoda hramadski aktyvist Vasil Parfiankoŭ vyjšaŭ z horackaj turmy. Amal adrazu paśla hetaha chłopiec razam ź siamjoj — žonkaj i synam — źjechaŭ va Ukrainu. Jak vyśvietliłasia, Vasil zapisaŭsia ŭ dobraachvotny bataljon Arhanizacyi ŭkrainskich nacyjanalistaŭ. Hetymi dniami jon znachodzicca ŭ adpačynku ŭ Kijevie, tam jaho zaśpieŭ zvanok karespandenta «NN».
Fota: intex-press.by.
«Biełarusy byli zaŭsiody blizkija z Ukrainaj. Heta naš bracki narod, tamu ja i vyrašyŭ pajechać siudy. Starajusia dapamahać, čym mahu. Ja prachodžu słužbu ŭ bataljonie AUN, u Pieskach pad Danieckam. Adbyŭ pieršuju ratacyju – ad 14 studzienia da 14 lutaha. Na dniach pajedu nazad.
Spačatku ja chacieŭ jechać na vajnu z «Pravym siektaram», ale tam pačałasia niejkaja papiarovaja vałakita. A ŭ bataljon AUN ja prosta zapisaŭsia, mianie adpravili ŭ vučebku. Dva tydni ja prabyŭ na hetym vyškale, a paśla trapiŭ na front.
Nie skazaŭ by, što trapiŭ u samaje piekła, ale stralajuć mnoha. Stralaje artyleryja, «Hrady». Niepasrednaha vizualnaha kantaktu z praciŭnikam niama. Jany pracujuć zdalok artyleryjaj.
U Pieskach znachodzicca bataljon «Pravaha siektaru», AUN i častka 93-jaj bryhady rehularnaj ukrainskaj armii. U bryhady jość artyleryja, tanki. A ŭ nas aŭtamaty, kulamioty, RPH.
Ja – radavy bajec. Strałok. U mianie aŭtamat.
Kali va Ukrainie była jašče Aranžavaja revalucyja, to ja ŭstupiŭ va UNA-UNSO, traplaŭ da ich na treniroŭki, tamu zbroju ŭ rukach trymać umieju.
Ja adziny biełarus u bataljonie AUN. Ale ja viedaju, što ŭ «Pravym siektary» ŭ Pieskach jość biełarusy. Dy ŭvohule va ŭsich dobraachvotnych bataljonach jość biełarusy. Pryčym nie adzin i nie dva.
Strach z časam prytuplajecca. Heta pieršy tydzień-dva strašna, kali pobač pačynaje pracavać «Hrad»… Strašna, realna strašna. A potym usio mienš źviartaješ na heta ŭvahu. Prosta na aŭtamacie šukaješ ukryćcio, kab adsiedzieć hetyja załpy. Tut chutka vučyšsia. Hałoŭnaje čuć, dzie lacić, i ty budzieš viedać, kudy snarad pryziamlicca. Usie damy ŭ Pieskach raźbityja, ale zastalisia padvały, dobryja, krepkija, ich nie prabivaje «Hrad».
Pakul što nie źbirajusia viartacca ŭ Biełaruś. Artykuł za najomnictva ŭ nas nichto nie admianiaŭ. A ja tut nie chavaŭsia asabliva. Pakul niešta nie pačnie mianiacca ŭ našaj krainie, to viarnucca nie atrymajecca.
U bataljonie ŭ mianie pazyŭny «Siabra».
Što tyčycca ježy i rečaŭ, to ŭ nas usiaho chapaje. Mocnaja padtrymka ad vałancioraŭ. Pryvoziać ciopłyja rečy, chatniuju ježu, ciepłavizary, pryceły načnoha bačańnia. Usio jość u nas.
U dobraachvotnickich bataljonach zarobak nie płaciać. Tolki ŭ «Ajdary» i «Danbasie», jakija padparadkoŭvajucca Ministerstva ŭnutranych spravaŭ i abarony, to im naličvajucca zarobki ad ministerstvaŭ.
Hramadzianstva mianiać nie źbirajusia. Ja byŭ, jość i budu biełarusam. Ale padali dakumienty na vid na žycharstva va Ukrainie.
Litaralna ŭčora zvaniŭ chłopcam u bataljon. Kažuć, što kryjuć «Hradami» treciuju noč zapar. Kažuć, nie atrymlivajecca vyjści navat vady nabrać z kałodziežu – pastajannyja abstreły. A ŭkrainskija vojski vykonvajuć pieramirje. Praktyčna nie stralajuć ź ciažkaha ŭzbrajeńnia».
Parfiankoŭ byŭ udzielnikam Płoščy-2010, asudžany da 4 hadoŭ pazbaŭleńnia voli, ale ŭžo ŭ žniŭni 2011 byŭ pamiłavany. Paźniejšaje źniavoleńnie Vasila Parfiankova było źviazanaje z parušeńniem previentyŭnaha nahlada, jakoje zamacoŭvałasia za im paśla vyzvaleńnia z turmy.
