TASS
Rasiejski litaraturny śviet ledź pieravioŭ dych paśla taho, jak małaviadomy piśmieńnik Aron Šamajer letaś apublikavaŭ elektronnaje apaviadańnie «Mašo i miadźviedzi».
Ale ciapier vyśviatlajecca, što Šamajer — heta litaraturny pseŭdanim protaijereja Ŭsievałada Čaplina, upłyvovaha pradstaŭnika Rasiejskaj Pravasłaŭnaj Carkvy.
Siužet «Mašo», u jakim apisvajecca apakaliptyčnaje źniščeńnie ŭ 2043 hodzie Maskvy, jakaja traplaje ŭ ruki isłamistaŭ, ukraincaŭ i hiejaŭ — vyhladaje nie tryźnieńniem samotnaha vajara klavijatury, ale bolš padobny na zaściarohu dobra infarmavanaha pra strachi Kramla čałavieka.
«Priess-siekrietaŕ Priezidienta Moskovskoj Konfiedieracii i Assamblei Lidierov Rievolucii Tašo Pim priedupriediło o prinuditielnoj evtanazii lic, nie sohłašajuŝichsia s novym zakonom o zaprietie nietolerantnoho myšlenija. V rajonie Bałašichi zadieržan fašistskij łazutčik iz tak nazyvajemoj armii svobodnoj Rośsii. Špion utvierždajet, čto chotieł popasť na pochorony matieri. Fašista ožidajut sud i, skorieje vsieho, ańnihilacija». Heta adna z cytat apakaliptyčnaj apovieści.
Chaatyčny śviet 2043 hodu ŭ svaim tvory ajciec Usievaład Čaplin charaktaryzuje jak «liberalnaje piekła». U kancy apoviedu Maskoŭskaja kanfederacyja abrynajecca na fonie baraćby pamiž «Svabodnaj Rasiejaj», fašystami, bajevikami Kaŭkazu i ŭkrainskimi nacyjanalistami. Vialiki horad u poŭnaj adpaviednaści ź Biblejskim apakalipsisam źniščajecca ŭ połymi jadziernych bombaŭ. Ale źniščaje jaho Maskoŭskaja kanfederacyja, kab jon nie dastaŭsia hiejam i banderaŭcam — Maskva prynosić siabie ŭ achviaru «humanizmu i svabodzie».
Čaplin śćviardžaje, što finał jahonaha apaviadańnia absalutna chryścijanski. U interviju rasiejskaj «Niezavisimoj hazietie» Čaplin skazaŭ:
«Heta scenar taho, što moža adbycca ŭ 2043, kali my pojdziem pa tupikovym šlachu ŭltraliberalnych kaštoŭnaściaŭ. Hetyja kaštoŭnaści nia mohuć nia skončycca tatalitaryzmam, tamu što jany biezžyćciovyja, jany antyčałaviečnyja, jany hvałciać samu pryrodu asoby i hramadztva. Jany mohuć być pryniatyja tolki pad žorstkim infarmacyjnym i palityčnym ciskam, i mienavita takuju karcinu liberalnaha piekła ja namalavaŭ».
Analityk Poł Hobł miarkuje, što hiperbaličny ton apoviedu Čaplina pakazvaje, jak nervova kirujučaja elita ŭsprymaje dumku pra krochkaść Rasiejskaj Federacyi. Heta taksama, na dumku Hobła, padkreślivaje, jakaja prorva raście pamiž Maskvoj i astatniaj častkaj krainy.
Čaplin, jaki niadaŭna byŭ redaktaram dapamožnika Rasiejskaj Pravasłaŭnaj Carkvy, u jakim prapanujucca parady pa pavodzinach dla zamiežnych mihrantaŭ — nie kazać hučna, jeści boršč, — kaža, što baraćba za zachavańnie rasiejskaj kultury zastajecca abaviazkam usich rasiejcaŭ.
«Rasieja źjaŭlajecca trecim Rymam», — kaža jon u interviju relihijnamu sajtu religare.ru:
«Rasieja źjaŭlajecca adzinym centram nia rabskaj cyvilizacyi, zdolnaj vyjaŭlać siabie jak chryścijanskaja. Takim čynam, naš patryjatyzm nie źjaŭlajecca šavinizmam abo pokličam kryvi… Heta, pierš za ŭsio, razumieńnie važnaści našaj unikalnaj chryścijanskaj misii — misii, dla vykanańnia jakoj, jak ja pierakanany, našy ludzi byli pasłanyja na ziamlu».
