Bolš za 200 čałaviek udzielničała ŭ viečarynie pamiaci pamierłaha try miesiacy tamu paeta Hienadzia Buraŭkina.
Mierapryjemstva, jakoje prajšło 2 vieraśnia ŭ staličnym Pałacy mastactvaŭ, było arhanizavana Biełaruskim sajuzam mastakoŭ, Sajuzam biełaruskich piśmieńnikaŭ i hramadzianskaj kampanijaj «Havary praŭdu».
Kala troch hadzin siabry i kalehi Hienadzia Buraŭkina — piśmieńniki, mastaki i muzykanty — uspaminali paeta ciopłymi słovami, vieršami i historyjami z žyćcia. Pierad haściami vystupili Anatol Viarcinski, Vasil Zujonak, Uładzimir Arłoŭ, Uładzimir Niaklajeŭ, Hieorhij Lichtarovič, Zinaida Bandarenka, Uładzimir Siŭčykaŭ, Siarhiej Zakońnikaŭ, Ryhor Sitnica i inšyja.
Taćciana Matafonava z synam Adasiem, Źmicier Vajciuškievič, Pavieł Arakielan i Piotr Klujeŭ vykanali ŭ pamiać pra Buraŭkina niekalki piesień.
U hutarcy z BiełaPAN Źmicier Vajciuškievič adznačyŭ, što jamu zaŭsiody było radasna pracavać z Hienadziem Buraŭkinym. Ź im było «śmiešna, tamu što jamu zaŭsiody było što ŭspomnić», i muzykant zaŭsiody słuchaŭ jaho raspoviedy «z rastapyranymi vušami». «Jon nikoli nie byŭ złapamiatnym, navat kali varta było b na kahości pakryŭdzicca z artystaŭ, chto zdradžvaŭ kali nie jamu, to jaho žyćciovym ideałam», — skazaŭ Vajciuškievič.
«Ja vielmi sumuju, što jaho niama pobač, ale paśla jaho šmat zastałosia — pieśni, siabry, spadčyna. Dla mianie jon byŭ, vierahodna, adzinym nastaŭnikam», — dadaŭ Vajciuškievič.
Jak zajaviŭ u intervju BiełaPAN paet, lidar hramadzianskaj kampanii «Havary praŭdu» Uładzimir Niaklajeŭ, kali b na viečarynie pamiaci prysutničaŭ sam Buraŭkin, jon uručyŭ by jamu paśviedčańnie hanarovaha člena kampanii. «Heta nie niejki simvaličny žest, bo Buraŭkin razam z Baradulinym byli zasnavalnikami našaj kampanii», — zajaviŭ Niaklajeŭ. Hetyja paety, skazaŭ jon, byli «nie tolki surjoznymi, ale i viasiołymi, žyćciaradasnymi ludźmi», jakija zastavalisia «aptymistami da apošnich imhnieńniaŭ žyćcia».
«Pierad samym kancom, jon [Buraŭkin] patelefanavaŭ mnie i doŭha raskazvaŭ pra svajo žyćcio, — uspomniŭ Niaklajeŭ. — A potym skazaŭ, što za ŭsio žyćcio ni razu nie piŭ tekiły. Heta havaryŭ čałaviek, jaki lažaŭ u reanimacyi ŭ ankałahičnym korpusie ŭ Baraŭlanach. Ja zrazumieŭ situacyju, kupiŭ tekiłu i na mašynie da jaho. Kłasika — čarka, sol, limon. Jon vypiŭ i skazaŭ: «Viedaješ, Vałodzia, čakaŭ bolšaha». Ja skazaŭ jamu tady, maŭlaŭ, Hienadź, dyk možna ž skazać i pra žyćcio, što ty čakaŭ ad jaho bolšaha. A jon skazaŭ: «Tak, ale ŭ hetym vypadku, hałoŭnaje — tekiła».
Pavodle słoŭ lidara «Havary praŭdu», Buraŭkin byŭ «bliskučy mužčyna, jaho lubili žančyny», jon byŭ «paet ad Boha, talenavity administratar i siabar». «Jon byŭ tym, kaho, na žal, u mianie i jaho siabroŭ nie stała. Ale nam jość što ŭspomnić i z sumam i z uśmieškaj», — dadaŭ Niaklajeŭ.
Hienadź Buraŭkin naradziŭsia 28 žniŭnia 1936 hoda ŭ vioscy Šulacina Rasonskaha rajona Viciebskaj vobłaści. Pieršyja vieršy nadrukavaŭ u 1952 hodzie. Aŭtar zbornikaŭ paezii i prozy, knih dla dziaciej, scenaryjaŭ dakumientalnych i mastackich filmaŭ. Łaŭreat premii Leninskaha kamsamoła BSSR (1972), Dziaržpremii BSSR imia Janki Kupały (1980), litaraturnaj premii imia Alesia Adamoviča (2005), uznaharodžany ordenam Pracoŭnaha Čyrvonaha Ściaha, ordenam Družby narodaŭ, miedalami.
Pracavaŭ redaktaram na Biełaruskim radyjo, zahadčykam adździeła litaratury, namieśnikam hałoŭnaha redaktara haziety «Litaratura i mastactva», hałoŭnym redaktaram časopisa «Maładość», kiraŭnikom Tavarystva biełaruskaj movy imia Franciška Skaryny. Bolš za 10 hadoŭ uznačalvaŭ Dziaržkamitet BSSR pa telebačańni i radyjoviaščańni, prykładna stolki ž byŭ deputatam Viarchoŭnaha Savieta BSSR, u 1990-ja hady pradstaŭlaŭ Biełaruś u AAN.
Pamior 30 maja paśla praciahłaj chvaroby na 78-m hodzie žyćcia. Pachavany na Uschodnich (Maskoŭskich) mohiłkach Minska.
