Hałoŭny redaktar haziety Administracyi prezidenta Pavieł Jakubovič apublikavaŭ siońnia artykuł da
«Razumnyja ludzi cudoŭna razumiejuć, što
Rasija pavinna raźvivacca, pryčym nie jakimści «asablivym šlacham», a takim čynam, kab nie adstavać ad raźvitych krain, česna zmahacca z karupcyjaj i dabivacca paradka srodkami vykanańnia zakanadaŭstva.Inšych šlachoŭ niama — kałymskimi terminami siońniašnija ekanamičnyja i maralnyja prablemy nie vyrašyć… U dzień śmierci Stalina nie budzie lišnim nahadać adnu prostuju reč.
Niedapuščalna, kali navat adzin čałaviek biaźvinna asudžajecca i pakutliva hinie, a kali havorka idzie pra «masavyja apieracyi, kštałtu tych, što tvarylisia ŭ 1937 hodzie, to ich paŭtor aznačaje upadańnie rasijskaha hramadstva ŭ masavaje i nievylečnaje varjactva. Druhoha vyprabavańnia „ćviordaj rukoj“ Rasija nie vytrymaje».
Vykazaŭsia Jakubovič i adnosna staŭleńnia da Stalina siarod biełarusaŭ. Jon kaža, što adny jaho «ščyra ŭšanoŭvajuć», a inšyja — «ličać złačyncam».
«Navat takaja fihura, jak Stalin, fihura mahutnaja, unikalnaja, jaki paśviaciŭ siabie vysokaj dziaržaŭnaj mecie, jaki zmoh pieramahčy Hitlera, jaki zapeŭnivaŭ usich, što niama ničoha bolš važnaha, čym čałaviečaje žyćcio, ale dadavaŭšy, što „les rubiać — ščepki laciać“,
navat takaja supiarečlivaja i kałasalnaja histaryčnaja fihura ni ŭ jakim razie nie pavinna raźjadnoŭvać biełarusaŭ. Paspračacca — kali jość čas — kali łaska, ale nie bolš».
Naprykancy svajoj kałonki Jakubovič adznačaje, što ŭ lubym vypadku čałaviek pavinien žyć «siońniašnim i budučyniaj. I tolki imi. Miortvyja niachaj sami sami chavajuć svaich niabožčykaŭ».
