© Усе правы абароненыя. Выкарыстанне платных матэрыялаў забаронена без пісьмовага дазволу. Выкарыстанне бясплатных рускамоўных версій матэрыялаў забаронена без пісьмовага дазволу. Выкарыстанне бясплатных беларускамоўных версій матэрыялаў дазваляецца пры ўмове наяўнасці актыўнай гіперспасылкі на
Nashaniva.com у першым абзацы.
Галоўная праблема вырашэння карабахскай праблемы ў тым, што з часоў прыхода да ўлады Пашыняна Арменія зноў стала дэмакратычнай краінай, ў тый час як пасля адстаўкі презыдэнта Эльчыбея ў пачатку 90х Азербайджан застаецца спадчыннай аўтакратыяй з моцным ксенафобным тварам, а азербайджанскія ўлады неаднаразова даказвалі сваю здольнасць да правакацый. Апошні прыклад - перакрыццё лачынскага калідора невядома адкуль ўзніклымі азербайджанскімі ... эколагамі, якія для NDA аўтарытарнай краіны дзейнічалі нязвычайна рашуча. У самім Азербайджане яшчэ ў 2013 годзе ў школах былі ўведзены урокі "патрыятызму", якія па сутнасці ўяўляюць з сабе мерапрыемствы па прапагандзе ксенафобіі і мілітарызму. Таму пуцін са сваімі "разговорами о главном" быў далёка ня першым, а асцярогі армянскага насельніцтва Карабаху на конт этнічных чыстак маюць рацыю.
Але ў меня няма аніякіх сімпатый да прарасейскага кіраўніцтва г.з. НКР, і вельмі доўга іх не было да спара Пашыняна, чыя прысутнасць ў жандарскім клубе пастсавецкіх дыктатараў пад назвай АДКБ выглядала вельмі абуральна. Ў Арменіі не было аніякіх правоў на Арцах акрамя г.з. пачуцця "гістарычнай справядлівасці", і праблему сыхода з Карабаху трэба было вырашаць як мага хутчэй, пакуль заставаліся шансы атрымаць ад Азербайджану кампенсацыі для ўладкавання карабхскіх рэлакантаў у Арменію. Цяпер, калі вяртанне Карабаху ў Азербайджан адбываецца ва ўмовах рашучай ваеннай перамогі Азербайджану - шансы атрымаць нешта ад Азербайджану на релакацыю ў даволі бедную Арменію выглядаюць вельмі нізкімі.