ніколі не разумела зявак, якія стаяць-глядзяць. не можаш дапамагчы, дык чаго глазець?

са мной у маім юнацтве быў выпадак... усё абыйшлося, я проста выдыхнула. але на грані было...
я стаяла на тратуары, чакаючы сігнала светлафора, калі можна перайсці. як раптам перад самым носам - літаральна - у сантыметры ад яго праязджае аўтобус. бачу, што прынамсі заднімі коламі ён едзе па тратуары. потым, пераасэнсоўваючы сітуацыю, зразумела, чаму так было - на тым перакрыжаванні маленькі радыюс павароту, а аўтобус вялікі быў - з гармошкай