© Усе правы абароненыя. Выкарыстанне платных матэрыялаў забаронена без пісьмовага дазволу. Выкарыстанне бясплатных рускамоўных версій матэрыялаў забаронена без пісьмовага дазволу. Выкарыстанне бясплатных беларускамоўных версій матэрыялаў дазваляецца пры ўмове наяўнасці актыўнай гіперспасылкі на
Nashaniva.com у першым абзацы.
але я б гэтыя правілы не толькі на расліны б распаўсюдзіла...
у мяне быў маленькі эпізод. не ў судзе. але паказальны
пайшлі мы з мужам неяк на нейкі выступ у адной з арэн. тут трэба пэўна сказаць, што мы з таго пакалення, якое добра памятае, як праходзілі канцэрты ў 90-х, якое бачыла, як паступова нарошчвалася прысутнасць сілавікоў і нагляд на канцэртах і т.п. без дай тае прычыны
і вось значыць... на ўваходзе нас сартыруюць - мальчыкі направа, дзевачкі налева
ну... іду... хоць ненавіджу гэта ўсё. сістэма, як у аэрапорце - усякія рамкі - асобна для мяне, асобна для сумачкі... праходзім, але мяне і сумачку пасля рамак сустракае цуда-бландынка ў белых пальчатках. якімі абшчупвае ўсю мяне, потым доўга рыецца ў маёй сумцы (тут трэба шчэ пэўна зазначыць, што я мінімалістка - у мяне мала прадметаў. у сумцы - гаманец, ключы, сурвэтка, аловак ну і ўсё) доўжыцца гэта ўсё хвілін 5 (а ззаду чарга) я думаю - 'милая блондинка в белых перчатках, ты что - больная? может ты какое-то особое удовольствие получаешь от этого всего?' і тут яна выдае (працягваючы абшчупываць маю сумачку) - "так. чтоб тут еще проверить?" я почти в полуобмороке отвожу от этого чуда -блондинки взгляд... и замечаю рядом с ней (слева) стоящего мужика, который хитро усмехается в усы... а справа стоит и скучает мой муж - он-то свою проверку за 2 секунды прошел
а тут понимаете ли "террориску" нашли
с тех пор ни на какие концерты не хожу