Быў у мяне такі выпадак... Трэба было ставіць помнік па маці, а касай загадвала жонка роднага брата. Яна й замаўляла помнік. -- Спадзяюся на беларускай мове замовіла?-- пытаю. -- Дзе ты, Юзік, відзіў, каб на помніках пісалі па-беларуску??? Пішуць жа толькі па-польску, ці па-руску!!!-- адказвае яна. І я кажу: "Ну, і як я буду выглядаць перад грамадствам? Сам размаўляю па-беларуску, прапагандую мову, а ў самога помнік па бацьках падпісаны па-руску?" Пайшоў у майстэрню, якой загадваў армянін, і перапісаў замову. І ніхто там не папракнуў -- так, маўляў, ня пішуць!