«Камсамолка» пабывала ў Віцебску, у доме аднаго з затрыманых па справе аб тэракце ў метро.
Пасля таго як было афіцыйна абвешчана аб тым, што спецслужбам удалося затрымаць падазраваных у тэракце, адной з галоўных тэм стала пытанне: хто гэтыя «токар» і «электрык», здольныя на такі неверагодна жорсткі ўчынак? Дзе вучыліся? Хто іх бацькі?
«Камсамолка» пабывала ў доме, дзе жыў адзін з затрыманых, у школе, дзе ён вучыўся і на заводзе, дзе ён працаваў.
На прахадной віцебскага завода, дзе працаваў затрыманы да пераезду ў Мінск, нас сустракае строгі вахцёр ў камуфляваныя форме:
— Вам мне сказаць няма чаго. Вось у нас металашукальнік, — махае рукой у бок драўлянай на выгляд скрынкі, устаноўленай на прахадной. — Тут у нас і відэакамера ёсць, а на тэрыторыі чатыры сабакі. Ніхто з заводу ніякіх шарыкаў вынесці б не змог, тым больш што ў нас шарыкі такога памеру нават і не выпускаюцца.
Ад фотаробатаў, якія мы яму паказваем, ахоўнік дэманстратыўна адварочваецца.
Школа, дзе вучыўся падазраваны, стаіць на ўскраіне Віцебска. «Камсамолка» адшукала педагогаў, якія вучылі хлопца. Надзея Пятроўна (імя змененае) выкладала ў тыя гады беларускую мову. Але самога вучня яна не узгадала.
— Памятаю, што вучыўся хлопчык з такім прозвішчам, але, напэўна, ён быў ціхім сярэднячком — і не круглым выдатнікам, і не хуліганам. Калі б ён хоць чымсьці вылучаўся, я б яго памятала.
— Спортам ён не захапляўся, — распавядае былы фізрук школы. — Хутчэй за ўсё, малец быў непрыкметны, сам сабе на ўме, інакш іншыя рабяты нашага раёна яго б добра ведалі. Яго бацька сышоў з сям’і: мужык нядрэнны, але п’е. Маму добра ведаю, мы з ёй разам працавалі.
Сям’я затрыманага жыве ў тыпавой пяціпавярхоўцы на ўскраіне прамысловага раёна Віцебска.
Дзверы ў кватэру адчыніў стомлены мужчына, аказалася — айчым маладога чалавека. Ён толькі што прыйшоў са змены, працуе экскаватаршчык. У кватэры смачна пахне вячэрай. У пярэднім пакоі — чысценька і ўтульна, на палічцы ў люстэрка — флакончыкі з парфумерыяй.
— Сёння гатую сам, бо жонка ўзяла адгул і павезла сыну рэчы. Уначы тут прайшоў ператрус. Забралі ўсё, нават іржавы дрот, на якім я сушу рыбу. Сябрука яго з суседняга дома таксама, кажуць, ўзялі.
Пра пасынка айчым кажа няшмат:
— Камунікавалі мы мала — у яго сваё жыццё, у нас сваё. Кожны павінен мець сваю галаву на плячах,
